Η αποβλάκωση και η εφήμερη ψυχαγωγία είναι στο DNA του ανθρώπου και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έκπληξη. Στην περίπτωση του Έλληνα, αυτή η κατάσταση έχει διογκωθεί σε τρομακτικό επίπεδο τον τελευταίο μήνα, με εκπομπές, συζητήσεις, φανατισμό …ακόμη και τσακωμούς γύρω από ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα. Το ξακουστό Survivor.
Οι «επιζώντες» που παρακολουθούν… Survivor
13 χρόνια μετά την πρώτη μετάδοση της τηλεοπτικής «επιβίωσης» στην ελληνική τηλεόραση, η αγαπημένη, όπως προκύπτει από τις τηλεθεάσεις, εκπομπή των συμπολιτών μας επέστρεψε για τα καλά στις «καρδιές» και τον τηλεοπτικό μας δέκτη.
Από μόνη της αυτή η κατάσταση που περιγράφεται δεν θα έπρεπε να αποτελεί ανησυχητικό παράγοντα και δεν θα άξιζε ειδικής μνείας, όμως, αν το σκεφτεί κανείς εις βάθος, το πρόβλημα βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και εθελοτυφλούμε για μία ακόμη φορά.
Σε μία χώρα, όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών της βιώνει συνθήκες επιβίωσης και εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια ζει την εποχή των «ισχνών αγελάδων», δεν νοείται να καθηλώνεται κανείς μπροστά από το «χαζοκούτι» και να παρακολουθεί μετά μανίας μία εκπομπή με κεντρικό της θέμα την ζωή 20 ανθρώπων (με τους μισούς να αυτοαποκαλούνται «διάσημοι») οι οποίοι ταξίδεψαν και διαμένουν σε ένα νησί στον Άγιο Δομίνικο, κάτω από «αντίξοες» συνθήκες (κάτι που τίθεται υπό αμφισβήτηση) και πόσο μάλλον να «αγωνιά» για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι «ήρωες» του λόγω πείνας. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς σε κανένα εξωτικό νησί για να συναντήσει τέτοια φαινόμενα. Μία βόλτα στους δρόμους της γειτονιάς του αρκεί για να καταλάβει πόσο άστοχο (στην καλύτερη περίπτωση) είναι να προβάλλεται ένα πρόγραμμα για «επιζώντες», όταν στην χώρα μας η επιβίωση είναι καθημερινή και έχει για πρωταγωνιστές της έναν ολόκληρο (με ελάχιστες εξαιρέσεις) πληθυσμό χώρας.
Από μόνη της αυτή η κατάσταση που περιγράφεται δεν θα έπρεπε να αποτελεί ανησυχητικό παράγοντα και δεν θα άξιζε ειδικής μνείας, όμως, αν το σκεφτεί κανείς εις βάθος, το πρόβλημα βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και εθελοτυφλούμε για μία ακόμη φορά.
Σε μία χώρα, όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών της βιώνει συνθήκες επιβίωσης και εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια ζει την εποχή των «ισχνών αγελάδων», δεν νοείται να καθηλώνεται κανείς μπροστά από το «χαζοκούτι» και να παρακολουθεί μετά μανίας μία εκπομπή με κεντρικό της θέμα την ζωή 20 ανθρώπων (με τους μισούς να αυτοαποκαλούνται «διάσημοι») οι οποίοι ταξίδεψαν και διαμένουν σε ένα νησί στον Άγιο Δομίνικο, κάτω από «αντίξοες» συνθήκες (κάτι που τίθεται υπό αμφισβήτηση) και πόσο μάλλον να «αγωνιά» για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι «ήρωες» του λόγω πείνας. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς σε κανένα εξωτικό νησί για να συναντήσει τέτοια φαινόμενα. Μία βόλτα στους δρόμους της γειτονιάς του αρκεί για να καταλάβει πόσο άστοχο (στην καλύτερη περίπτωση) είναι να προβάλλεται ένα πρόγραμμα για «επιζώντες», όταν στην χώρα μας η επιβίωση είναι καθημερινή και έχει για πρωταγωνιστές της έναν ολόκληρο (με ελάχιστες εξαιρέσεις) πληθυσμό χώρας.
Πως πρέπει να ένιωσε άραγε ο μέσος άνεργος ή και χαμηλόμισθος ακόμη Έλληνας πολίτης, όταν είδε να δίνεται στην νικήτρια ομάδα έπαθλο 1burger **ΚΑΙ** 1 hot-dog για τον κάθε παίκτη, όταν ο ίδιος αγνοεί τι σημαίνει κρέας για μήνες και κανείς δεν του έχει δώσει την ευκαιρία να αγωνιστεί και ο ίδιος, όπως οι «σταρς» της μικρής οθόνης, και να διεκδικήσει ένα τέτοιο γεύμα; Πως μπορεί να ένιωσε ακούγοντας χοντροκομμένα «αστειάκια», στα πλαίσια του παιχνιδιού και της «καζούρας» πάντοτε, από τον παρουσιαστή και τους διάφορους «τηλε-μαϊντανούς» που επαγγέλλονται «Survivor – σχολιαστές» τον τελευταίο μήνα γύρω από τους «πεινασμένους μαχητές»; Και ας μην σταθούμε στο φαγητό’ Ίδια προβλήματα υπάρχουν γύρω μας όσον αφορά την στέγαση, τον ρουχισμό και τις συνθήκες διαβίωσης γενικότερα και καλό θα ήταν να διατηρείται ένας υποτυπώδης σεβασμός.
Όσο κυκλοφορεί έστω και ένας άνθρωπος στον δρόμο με γραμμένες πάνω σε χαρτόνι τις λέξεις «ΠΕΙΝΑΩ» και «ΚΡΥΩΝΩ» είναι ντροπή όλων μας να μας σοκάρει η ζωή ενός μισθωτού (ας μην κρυβόμαστε) «επιζώντα» πάνω σε ένα εξωτικό νησί.
Ο παράγοντας ψυχαγωγία
Όσο κυκλοφορεί έστω και ένας άνθρωπος στον δρόμο με γραμμένες πάνω σε χαρτόνι τις λέξεις «ΠΕΙΝΑΩ» και «ΚΡΥΩΝΩ» είναι ντροπή όλων μας να μας σοκάρει η ζωή ενός μισθωτού (ας μην κρυβόμαστε) «επιζώντα» πάνω σε ένα εξωτικό νησί.
Ο παράγοντας ψυχαγωγία
Η δικαιολογία μας και η απάντηση στις παραπάνω «κατηγορίες», είναι πως έχουμε ανάγκη για λίγη ψυχαγωγία και εκτόνωση. Είναι σημαντικό να ξεχάσουμε για λίγο τα προβλήματά μας και να βάλουμε στην άκρη την σκληρή καθημερινότητα που ζούμε.
Σεβαστό…
Και εκεί βασίζεται άλλωστε και η όλη ύπαρξη της τηλεόρασης ’ στην «αποβλάκωση» και στην ψυχαγωγία, την οποία όλοι, ως έναν βαθμό, έχουμε ανάγκη.
Τι γίνεται όμως όταν η χώρα μας αποτελεί το πρώτο και ίσως μοναδικό μέρος στον πλανήτη που ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ άλλη αποβλάκωση και εφήμερη διασκέδαση; Πως μπορεί να ζητάει ο Έλληνας την ησυχία του και να αφήνει στην άκρη τα προβλήματα, τα οποία δεν του χτυπούν απλώς την πόρτα, αλλά κάθονται μαζί του στον καναπέ και βλέπουν και αυτά Survivor;
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να θίξει την εκπομπή Survivor, σαν εκπομπή αυτή καθεαυτή, αλλά να γίνει εμφανής η άστοχη συγκυρία προβολής του συγκεκριμένου προγράμματος στην χώρα μας.
Όχι τώρα και όχι υπό αυτές τις συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα.
Το ελληνικό κοινό δεν έχει ανάγκη, και ας μην το παραδέχεται θαμπωμένο από φοίνικες, χρυσές παραλίες του Άγιου Δομίνικου, καλογυμνασμένους κοιλιακούς και καλλίγραμμα σώματα, ένα τέτοιο πρόγραμμα που θα τον αποβλακώσει και να τον κάνει να αναβάλει την αυτοκριτική του.
Η αναβλητικότητα και ο «ωχαδερφισμός» ωθούν καθημερινά αυτή την χώρα και τους ανθρώπους που την κατοικούν στην εξαθλίωση και κανείς τρίτος δεν θα βρεθεί να καταγράψει σε κάμερα αυτή την μάχη για επιβίωση που δίνεται. Και γιατί να το κάνει εξάλλου; Φαίνεται πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ενδιαφερόμαστε να βρεθούμε στον «στίβο μάχης» για να αγωνιστούμε για το «έπαθλο» που μας αξίζει και επιλέγουμε με θολωμένο μυαλό εκείνον/ους που θα μας πλασάρει το πιο δελεαστικό (και γεμάτο ψέματα) «πακέτο» εκπροσώπησης. Και επιλέγουμε κάθε φορά λανθασμένα… Αυτά δεν είναι όμως αρκετά «πιασάρικα» για την τηλεόραση και κανείς δεν θα νοιαστεί.
Ίσως αν δει κανείς από τον καναπέ του την ίδια του την καθημερινότητα και τις συνθήκες που βιώνει, υπό τον κατάλληλο φωτισμό και με παρουσιαστή, τότε μπορεί να καταλάβει ποιοι είναι οι πραγματικοί «επιζώντες» την σημερινή εποχή.
Σεβαστό…
Και εκεί βασίζεται άλλωστε και η όλη ύπαρξη της τηλεόρασης ’ στην «αποβλάκωση» και στην ψυχαγωγία, την οποία όλοι, ως έναν βαθμό, έχουμε ανάγκη.
Τι γίνεται όμως όταν η χώρα μας αποτελεί το πρώτο και ίσως μοναδικό μέρος στον πλανήτη που ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ άλλη αποβλάκωση και εφήμερη διασκέδαση; Πως μπορεί να ζητάει ο Έλληνας την ησυχία του και να αφήνει στην άκρη τα προβλήματα, τα οποία δεν του χτυπούν απλώς την πόρτα, αλλά κάθονται μαζί του στον καναπέ και βλέπουν και αυτά Survivor;
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να θίξει την εκπομπή Survivor, σαν εκπομπή αυτή καθεαυτή, αλλά να γίνει εμφανής η άστοχη συγκυρία προβολής του συγκεκριμένου προγράμματος στην χώρα μας.
Όχι τώρα και όχι υπό αυτές τις συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα.
Το ελληνικό κοινό δεν έχει ανάγκη, και ας μην το παραδέχεται θαμπωμένο από φοίνικες, χρυσές παραλίες του Άγιου Δομίνικου, καλογυμνασμένους κοιλιακούς και καλλίγραμμα σώματα, ένα τέτοιο πρόγραμμα που θα τον αποβλακώσει και να τον κάνει να αναβάλει την αυτοκριτική του.
Η αναβλητικότητα και ο «ωχαδερφισμός» ωθούν καθημερινά αυτή την χώρα και τους ανθρώπους που την κατοικούν στην εξαθλίωση και κανείς τρίτος δεν θα βρεθεί να καταγράψει σε κάμερα αυτή την μάχη για επιβίωση που δίνεται. Και γιατί να το κάνει εξάλλου; Φαίνεται πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ενδιαφερόμαστε να βρεθούμε στον «στίβο μάχης» για να αγωνιστούμε για το «έπαθλο» που μας αξίζει και επιλέγουμε με θολωμένο μυαλό εκείνον/ους που θα μας πλασάρει το πιο δελεαστικό (και γεμάτο ψέματα) «πακέτο» εκπροσώπησης. Και επιλέγουμε κάθε φορά λανθασμένα… Αυτά δεν είναι όμως αρκετά «πιασάρικα» για την τηλεόραση και κανείς δεν θα νοιαστεί.
Ίσως αν δει κανείς από τον καναπέ του την ίδια του την καθημερινότητα και τις συνθήκες που βιώνει, υπό τον κατάλληλο φωτισμό και με παρουσιαστή, τότε μπορεί να καταλάβει ποιοι είναι οι πραγματικοί «επιζώντες» την σημερινή εποχή.
Για τον Τομέα Έρευνας:
Κωνσταντίνος Τσίπτσιος, Δημοσιογράφος.
eoellas.org
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου