«Οι σημερινές γυναίκες έχουν σχεδόν εκθρονίσει τον μύθο της θηλυκότητας. Αρχίζουν να κάνουν αισθητή την ανεξαρτησία τους με πολύ συγκεκριμένους τρόπους. Δεν καταφέρνουν όμως εύκολα να βιώσουν απόλυτα την κατάστασή τους ως ανθρώπινα όντα. Έχοντας ανατραφεί από γυναίκες, μέσα στους κόλπους ενός γυναικείου κόσμου, ο φυσιολογικός προορισμός τους είναι ο γάμος, ο οποίος στην πραγματικότητα τις υποδουλώνει ακόμα και σήμερα στον άντρα. Το ανδρικό κύρος κάθε άλλο παρά έχει εξαλειφθεί: στηρίζεται ακόμα σε γερές οικονομικές και κοινωνικές βάσεις…»
Η περίληψη του βιβλίου της Μπορβουάρ, με τίτλο Δεύτερο φύλο, μια συγγραφέας από τις πιο ένθερμες φεμινίστριες της ιστορίας, έμεινε αναλλοίωτη στη μνήμη πολλών με τη φράση «Δεν γεννιέσαι γυναίκα, γίνεσαι». Όλη η σημασία της θηλυκής ταυτότητας σε μια φράση. Σύμφωνα με τη συγγραφέα, η κοινωνία κρατάει τις γυναίκες σε θέση κατωτερότητας, στη θέση του «άλλου», που περιγράφεται με όρους αρνητικούς σε σχέση με του άνδρα.
Το βιβλίο είχε για πολλά χρόνια μια κατοχυρωμένη θέση στη λίστα με τα απαγορευμένα του Βατικανού, ωστόσο η απαγόρευση δεν εμπόδισε την εξάπλωση της φήμης του. Εκδόθηκε το 1949 με ρεκόρ πωλήσεων. Η πρώτη έκδοση περιελάμβανε 50.000 αντίτυπα εξαντλήθηκε μέσα σε μια εβδομάδα και έγινε διάσημη παγκοσμίως. Το βιβλίο θεωρείται ως ένας από τους θεμελίους λίθους για το φεμινιστικό κίνημα.
Η Σάρον γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1908 στο Παρίσι, γόνος αριστοκρατικής οικογενείας. Σπούδασε φιλοσοφία στη Βοστόνη και εκεί γνώρισε τον άνθρωπο που ενέπνευσε τη γραφή της και ξύπνησε όλες τις αισθήσεις της. Το όνομα αυτού Ζαν Πωλ Σαρτρ. Υπαρξιστής και φιλόσοφος. Η προσωπική τους σχέση κατάρριπτε όλα τα κατεστημένα, ίχνος τυπικότητας και συμβατικότητας. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αν και ο Σαρτρ της είχε κάνει πρόταση την οποία η Σιμόν απέρριψε. Τον περισσότερο καιρό έμεναν σε διαφορετικά σπίτια. Ήταν ελεύθεροι να έχουν σεξουαλικές σχέσεις και με άλλους συντρόφους ή να συνευρίσκονται ακόμα και όλοι μαζί. Η ελεύθερη ερωτική σχέση της με τον Σαρτρ κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Το 1931 όταν ο Σαρτρ ζήτησε από τη σύντροφό του να τον παντρευτεί, η απάντηση της ήταν συνεπής με την κοσμοθεωρία της: «ο γάμος, είναι περιορισμός, αστικοποίηση, αλλά και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών».
Δύο άνθρωποι με ίδια αλληλεπίδραση στις απόψεις και στις θεωρίες τους συνεργάστηκαν αργότερα στην έκδοση του περιοδικού Les Temps Modernes, δηλαδή Μοντέρνοι Καιροί. Ο ελεύθερος έρωτας που ζούσε με τον Σαρτρ, αποτέλεσε και θέμα αρκετών γραπτών της Μποβουάρ προκαλώντας τα σχόλια των συντηρητικών, που τη θεωρούσαν «πορνογράφο» και «νυμφομανή. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ πεθαίνει στις 14 Απριλίου 1986 από πνευμονία και θάβεται στο νεκροταφείο Μονπαρνάς του Παρισιού, δίπλα στον αγαπημένο της Σαρτρ.
Η Μποβουάρ θεωρείται μέχρι και σήμερα η «ιέρεια» του φεμινισμού. Ένα από τα πιο φωτεινά γυναικεία σύμβολα του 20ου αιώνα. Το Δεύτερο φύλο παραμένει έως και σήμερα ένα επίκαιρο σύγγραμμα που περιγράφει την γυναικεία καταπίεση στο δυτικό κόσμο και σε μεγάλες περιοχές της Ασίας, της Αφρικής και της λατινική Αμερικής.
«Είναι ενοχλητικό όταν κατά τη διάρκεια μίας αόριστης συζήτησης ακούμε έναν άντρα να λέει: σκέφτεσαι έτσι επειδή είσαι γυναίκα», γράφει στο βιβλίο. «Γνωρίζω ότι η μόνη μου άμυνα είναι να απαντώ: “σκέφτομαι έτσι επειδή αυτή είναι η αλήθεια”. Με αυτήν την απάντηση μειώνω την υποκειμενικότητα της άποψής μου που θεωρείται δεδομένη λόγω του φύλου μου. Δεν θα είχε νόημα κι εγώ να απαντήσω: “κι εσύ σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι επειδή είσαι άντρας”, διότι αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι το να είσαι άντρας δεν αποτελεί κάτι ιδιαίτερο».
«Το παρόν δεν είναι ένα εν δυνάμει παρελθόν. Είναι η στιγμή της επιλογής και της δράσης.»
Σιμόν Ντε Μποβουάρ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου