Δυο μόλις μέρες πριν τα 36α μου γενέθλια διαπίστωσα ότι ξέρω για τη ζωή πολύ λιγότερα από αυτά που νόμιζα ότι γνώριζα. Όμως είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιούσα πλήρως ότι τελικά ζωή είναι η τέχνη να περνάς τις στιγμές σου όσο πιο όμορφα γίνεται, ακόμη και όταν οι καταστάσεις δεν είναι ιδανικές. Γιατί ποτέ δεν είναι ιδανικές.
Η αγαπημένη μου συνήθεια στο παρελθόν ήταν να φτιάχνω λίστες και να κάνω σχέδια, όπως πολλοί άλλοι. Καθετί που δεν πήγαινε όπως το είχα προγραμματίσει με εκνεύριζε απίστευτα γιατί ερχόταν σε σύγκρουση με την τελειομανή φύση μου. Ώσπου ήλθε μια παρατεταμένη περίοδος πρόσφατα κατά την οποία τίποτα απολύτως δεν πήγε όπως θα ήθελα. Βρέθηκα εκπρόθεσμη στα χρονοδιαγράμματά μου, σα να με ξέβραζε ένα κύμα πολύ μακριά από το λιμάνι που ήθελα να πιάσω.
Κάθε διάστημα αποτυχίας ή απραξίας μικρής ή μεγάλης, μου φαινόταν νεκρός χρόνος μέχρι που κατάλαβα ότι και αυτά τα κενά διαστήματα είναι ζωή. Και οι αποτυχίες και οι αγωνίες και τα σφάλματα και η περίοδος επούλωσης των πληγών. Όλα είναι ζωή. Μάλιστα πολύ συχνά ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάποιοι κάνουν σχέδια.
Ζωή είναι κάθε αλλαγή πάνω σου. Ακόμη και τα σημάδια από τις πληγές σου για να σου θυμίζουν εκείνη τη φορά που έπεσες. Υπήρχαν σίγουρα φορές που πίστευες ότι δε θα ξανασηκωθείς, που συνόδευες τον πρωινό σου καφέ με μια δυνατή απογόητευση και που όλα έμοιαζαν να συνωμοτούν εναντίον σου και όχι υπέρ σου. Ως εκ θαύματος όμως μετά από τέτοιες εμπειρίες, γίνεσαι δυνατότερη, σοφότερη, με περισσότερη λαχτάρα και όρεξη να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Ένα συστατικό της ευτυχίας λοιπόν είναι σίγουρα να κυνηγάς τα όνειρά σου αν είσαι αρκετά τυχερή να κάνεις μια δουλειά που αγαπάς.
Το άλλο απαραίτητο συστατικό είναι οι άνθρωποι. Όσο εγωίστρια κι αν έχεις υπάρξει στο παρελθόν, μαθαίνεις ότι οι στιγμές πολλαπλασιάζονται σε αξία όταν τις μοιράζεσαι με όμορφους ανθρώπους. Είναι εκείνοι που σου στάθηκαν στα δύσκολα, σου χάρισαν ένα χαμόγελο όταν το χρειαζόσουν και δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν σε εσένα. Οι δικοί σου άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι και ο πραγματικός έρωτας που σε απογειώνει.
Οι υπόλοιποι είναι επικουρικοί και ξεθωριάζουν σαν παλιά πορτρέτα καθώς περνάνε τα χρόνια. Κι όσο ωριμάζεις γίνεσαι πιο αυστηροί με τους ανθρώπους που δεν μπορούν να είναι συνοδοιπόροι. Τους αφήνεις να φύγουν πιο εύκολα και τους λησμονείς αβίαστα.
Δεδομένου ότι η ζωή παραμένει φύσει ατελής, ένα άλλο συστατικό που πρέπει να καλλιεργήσει κανείς για να είναι ευτυχισμένος είναι η ικανότητα να στολίζει με φαντασία και πάθος κάθε δευτερόλεπτο. Να γεμίζεις το χρόνο σου με όμορφα πράγματα, όμορφα μέρη, όμορφες μουσικές, όμορφες αναμνήσεις. Κοινώς με όλα αυτά που σου αρέσουν και σε κάνουν ευτυχισμένη.
Στα 36 μου σκέφτομαι ότι οι παιδικές μου διαστάσεις μου επιτρέπουν να τρώω όλο το τσουρέκι το πρωί και οι υπόλοιποι να το βρίσκουν χαριτωμένο όπως θα έκαναν με ένα μικρό παιδί. Κρατάω αυτό το παιδί μέσα μου αλλά μεγαλώνω. Μετράω πολλά πράγματα που με κάνουν περήφανη για τον εαυτό μου. Στόχους που εκπλήρωσα και ακόμη περισσότερους που έχω μπροστά μου. Ταξίδια που ονειρεύομαι να κάνω. Για πρώτη φορά η ζωή μου μοιάζει αρμονικά μοιρασμένη στο τρίπτυχο παρελθόν, παρόν, μέλλον. Βρίσκομαι σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου που υπάρχουν σελίδες και μπροστά μου και πίσω μου.
Δυστυχώς ακόμη δεν έχουμε βρει τρόπο να διασχίζουμε το χρόνο σαν πέλαγο. Να επιστρέφουμε σε εκείνους που αγαπήσαμε και έφυγαν. Στα αγαπημένα πρόσωπα που μας αποχαιρέτισαν νωρίς και θα θέλαμε να αγκαλιάσουμε σφιχτά για μια τελευταία φορά. Στα κρίσιμα σταυροδρόμια που επιλέξαμε το λάθος δρόμο για να διαλέξουμε το σωστό. Σε αυτά τα αναπάντητα «αν», για να γίνουν οι υποθέσεις μας γεγονότα.
Όμως δε γίνεται. Ίσως τελικά το μυστικό για να μη μεγαλώσεις ποτέ και να μην κουβαλάς το χρόνο σα βαρύ φορτίο στις πλάτες σου να είναι το όνειρο. Μόνο με το μυαλό σου μπορείς να ζήσεις εκατοντάδες ζωές και να μην αλωθείς από τη στυγνότητα του χρόνου.
Μην σκοτώνεις το όνειρο πριν γεράσεις, γιατί θα γεράσεις. Εν κατακλείδι, αν τα 36αγενέθλιά μου ήταν ποίηση, τότε θα μου ψιθύριζαν μελωδικά:
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα.*
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα.*
*Η πιο όμορφη θάλασσα, από τον Ναζίμ Χικμέτ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου