Και υπέρ και εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων. Και το ΤΑΙΠΕΔ να κλείνει μια -μία τις αποκρατικοποιήσεις, και ο κάθε υπουργός να δίνει στα "κλεφτά" μια καραμέλα στην πελατεία του. Λίγο με τις δεσμεύσεις του Μνημονίου και λίγο με τον κρατισμό, όταν διακυβεύονται ευαίσθητες ισορροπίες στην δεξαμενή ψήφων των ΔΕΚΟ.
Σαν άλλος "χαμαιλέοντας" η κυβέρνηση, παίζει με πολλά πρόσωπα όταν πρόκειται για ιδιωτικοποιήσεις, ακολουθώντας τη συνταγή του "λίγο απ' όλα", προκειμένου όσο αυτό είναι δυνατόν, όλοι να μένουν ικανοποιημένοι: Και το αριστερό ακροατήριο που ουδέποτε συμφιλιώθηκε με αυτές, και οι δανειστές στους οποίους πουλάει τη πολυδιαφημισμένη στροφή της στο ρεαλισμό, και οι επενδυτές, τα αιτήματα των οποίων, αφού πρώτα τα αμφισβητεί, στο τέλος τα αποδέχεται.
Είναι η συνταγή του "απ' όλα" που εφαρμόζει η κυβέρνηση όχι μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά γενικότερα, και η οποία την έχει φέρει εδώ που βρίσκεται, κάνοντάς την να ξεπεράσει βράχια στα οποία η αντιπολίτευση πολλές φορές στοιχημάτισε την πρόσκρουσή της, για να διαψευστεί πανηγυρικά.
Άραγε θα αλλάξουν τα "κόζια"; Κάποια στιγμή σίγουρα ναι, έτσι συμβαίνει πάντα στη ζωή, αλλά για την ώρα αυτή η παλινδρόμηση λίγο δεξιά και λίγο αριστερά, πετυχαίνει και με το παραπάνω.
Από το Σπίρτζη, το Ελληνικό και τον Μπαλτά…
Κατηγορεί για χιλιοστή φορά ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης το ΤΑΙΠΕΔ (χθεσινή συνέντευξη στην εφημερίδα ΑΓΟΡΑ), ότι "βλάπτει τα συμφέροντα του Δημοσίου", και ότι υπηρετεί ένα "λαϊκίστικο νεοφιλελεύθερο δογματισμό" , προκειμένου να συντηρήσει ζωντανό το "αριστερό του προφίλ".
Κηρύσσει ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς όλη την έκταση του πρώην αεροδρομίου αρχαιολογικό χώρο, και στέλνει το μήνυμα στον αριστερό ψηφοφόρο ότι "δεν θα αφήσουμε τον ιδιώτη επενδυτή να κάνει ό,τι του καπνίσει". Μετά όμως ο ίδιος, και αφού νωρίτερα το Μαξίμου τον έχει καλύψει, ρίχνει τους τόνους λέγοντας ότι ο θόρυβος που προκλήθηκε ήταν υπερβολικός, η απόφασή του ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, και διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να προκαλέσει κανένα πρόβλημα στην εξέλιξη της επένδυσης.
…στη ΔΕΗ και τον Σκουρλέτη
Το αυτό συμβαίνει και με τη ΔΕΗ. Τα χώνει ο Πάνος Σκουρλέτης με επιθέσεις προσωπικών τόνων στον Στέργιο Πιτσιόρλα του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του 17% της ΔΕΗ- την οποία έχει συνυπογράψει ο ίδιος ο υπουργός- προκειμένου όχι μόνο να ενισχύσει την εσωκομματική και ενδοκυβερνητική του θέση, ενόψει Συνεδρίου και ανασχηματισμού, αλλά και να τον "ακούσουν" οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ και κυρίως οι 18.000 εργαζόμενοι της ΔΕΗ, ψηφοφόροι σε μεγάλο βαθμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Εύλογη η στάση του. Κινδυνεύει να πάθει ό,τι και ο συνάδελφός του Χρ. Σπίρτζης, να χάσει δηλαδή μέσα από τα χέρια του κρίσιμη "κυβερνητική ύλη" καθώς το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων περιλαμβάνει εκτός του 17% της ΔΕΗ, επίσης το 65% της ΔΕΠΑ και το 35% των ΕΛΠΕ, χώρια της τύχης που θα έχει ο ΔΕΣΦΑ. Τώρα, αν αληθεύουν οι πληροφορίες που μιλούν για μετάθεση Σκουρλέτη στην Κουμουνδούρου ως Γραμματέα του Κόμματος, αν αυτές έχουν σχέση με τις παραπάνω ιδιωτικοποιήσεις ή αν πρόκειται για αυγουστιάτικη δημοσιογραφική σεναριολογία, αυτό μένει να φανεί.
Συνειδητή επιλογή η πολυγλωσσία
Αυτή λοιπόν είναι η μέχρι τώρα πετυχημένη συνταγή ΣΥΡΙΖΑ στις αποκρατικοποιήσεις. Φωνάζουν - φωνάζουν υπουργοί και βουλευτές, αλλά η δουλειά γίνεται. Έστω με αργό βηματισμό, πολλά μπρος-πίσω, "πόνος", βολές προς το Στέργιο Πιτσιόρλα, που παίζει το ρόλο του πρωθυπουργικού "σάκου του μποξ" στις γροθιές υπουργών και βουλευτών, οι αποκρατικοποιήσεις προχωρούν.
Δεν είναι αναπόφευκτος ο συνειρμός με τη γνωστή ρήση του Κινέζου κομμουνιστή ηγέτη Ντενγκ Χσιάο Πίνγκ "άσπρη γάτα-μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια".
Πρόκειται για μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, και όσοι στην αντιπολίτευση ισχυρίζονται ότι πρόκειται για εγγενή αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να συμφιλιωθεί με όσα έχει υπογράψει, απλώς βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.
Η καλοκαιρινή "ανάπαυλα"
Αν μάλιστα μπορούσε κανείς να απεικονίσει τη συριζαική αυτή "αμφιθυμία" σε ένα διάγραμμα, θα διαπίστωνε ότι μερικά από τα "peak" της συνέβησαν αυτό το καλοκαίρι.
Λογικό. Άλλωστε το καλοκαίρι, και η ανάπαυλα από την δοκιμασία της επόμενης αξιολόγησης, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για υπουργούς και βουλευτές να "εκτονωθούν". Το αυτό δεν αφορά μόνο προβεβλημένα στελέχη σαν τον Π. Σκουρλέτη, αλλά και την αναπληρώτρια υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου ("οι αρχαιολογικοί τόποι ανεβάζουν την αξία των ακινήτων, εμπιστεύομαι το υπουργείο Πολιτισμού που λέει ότι η απόφαση ενισχύει την επένδυση του Ελληνικού"), τον βουλευτή Γιώργο Κυρίτση ("αν ήταν στο χέρι μας δεν θα κάναμε την επένδυση στο Ελληνικό, παρά θα υλοποιούσαμε τη παλαιότερη μελέτη του ΕΜΠ), και άλλους.
Συνταγή επιτυχίας
Το εύλογο ερώτημα, είναι αν η τακτική αυτή θα συνεχιστεί και το Σεπτέμβριο, όταν ο κλοιός των δανειστών θα σφίξει και πάλι.
Γιατί όχι; Όσο το επιτρέπουν οι ισορροπίες, μια εκτίμηση είναι ότι η συνταγή του "λίγο απ' όλα" θα συνεχίσει να δουλεύει. Όπου μπορεί η κυβέρνηση θα κάνει συνεχώς τέτοια μικρά άλματα εκτός του πλαισίου ρύθμισης με τους δανειστές. Θα προτιμά να κερδίζει πόντους στο εσωτερικό ακροατήριο, ακόμη και με ρίσκο να εμφανιστεί στο εξωτερικό ως αστάθμητος παράγοντας. Οι δανειστές άλλωστε έχουν καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται στην Ελλάδα, ξέρουν πως μόνο έτσι μπορεί να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, κάνοντας όπου τους παίρνει τα στραβά μάτια, αφού έστω και με αντισυμβατικό τρόπο, "ηχομονώνοντας" δηλαδή τις παραφωνίες, η δουλειά γίνεται, και με το παραπάνω.
Από τις καταλήψεις έως το χρέος
Του λόγου του αληθές επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η "αμφίθυμη" αυτή συνταγή δεν εφαρμόζεται μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις. Την είδαμε στο θέμα των καταλήψεων, όπου από τη μια η Αστυνομία προχωρά κανονικά στις επιχειρήσεις εκκένωσης, και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ την καταγγέλλει και στηρίζει τους καταληψίες. Την είδαμε με τις δηλώσεις Κυρίτση για διώξεις "φρονηματικού χαρακτήρα" των Κώστα Σακκά και Μάριου Σεϊσίδη ή πολύ περισσότερο με την ανάρτηση που έκανε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για το δημόσιο χρέος ανήμερα της επετείου για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους το 1953.
Αν όλα αυτά δεν αποτελούν μια συνειδητή πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλεύεται κάθε "χαραμάδα" προκειμένου να κρατήσει ζεστά τα συνθήματα της αντιμνημονιακής του φάσης, τότε τι είναι;
Πόσο μάλλον όταν στην οικονομία, η υπερφορολόγηση, οι περικοπές συντάξεων, και η συνεχιζόμενη ύφεση, συνθέτουν το τέλος του μύθου του.
liberal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου