Πάει κι ο Νίκος! Χτες αποχαιρέτησα έναν ακόμη φίλο που φεύγει για το εξωτερικό. Ανήκει κι εκείνος στην κατηγορία των μουρλών που αγαπάνε την πατρίδα τους και φεύγουν σπιλωμένοι, σχεδόν διωγμένοι, επειδή έκαναν το λάθος να θέλουν να δημιουργήσουν, να παράγουν κάτι καλό. Ο Νίκος, φεύγει για Γερμανία, για να δουλέψει ως ερευνητής σε μια εταιρεία που φτιάχνει μπισκότα. Παράτησε το διδακτορικό του για να δουλέψει σε μια θέση, στην οποία θα πληρώνεται για να κάνει αυτά που θα έκανε στο διδακτορικό.
Αν όλα πάνε καλά, σε ένα εξάμηνο, θα μπορεί να πάρει μαζί, το παιδί και τη γυναίκα του. Ο Νίκος είναι 39 ετών. Ο πατέρας του είχε μαγαζί για πολλά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Το έκλεισε πριν από δύο μήνες. Δε συμπληρώνει τα συντάξιμα.
Αν όλα πάνε καλά, σε ένα εξάμηνο, θα μπορεί να πάρει μαζί, το παιδί και τη γυναίκα του. Ο Νίκος είναι 39 ετών. Ο πατέρας του είχε μαγαζί για πολλά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Το έκλεισε πριν από δύο μήνες. Δε συμπληρώνει τα συντάξιμα.
Αν το μαυσωλείο που λέγεται «ελληνικό πανεπιστήμιο» μπορούσε να καταλάβει ότι είναι πολύ φυσικό να συμπράξει με τον ιδιωτικό τομέα (ναι, με τη βιομηχανία μπισκότων, με εταιρείες φυτοφαρμάκων, με βιοτεχνίες ζωοτροφών) ο κάθε Νίκος, θα τέλειωνε τη διατριβή του, θα δημιουργούσε τη θέση εργασίας του και θα χρειαζόταν και μερικούς ακόμη. Έτσι δημιουργούνται δουλειές, ανταγωνιστικότητα, ελπίδα. Και υπάρχουν αρκετοί σαν τον Νίκο.
Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Είναι και όσοι αποτελούν το δεκανίκι τους μέσα στα Πανεπιστήμια.
Εντάξει, φυσικά και πρέπει να απασχολεί την ακαδημαϊκή κοινότητα το τι θα γίνει με τα μεταπτυχιακά και όλα τα άλλα τα παράλογα που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία.
Με τα υπόλοιπα, που καίνε τη γενιά μας, τι θα γίνει;
Πώς το φαντάζεστε δηλαδή; Ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει το Αθάνατο Ελληνικό Πανεπιστήμιο χωρίς λεφτά; Για πόσο;
Εντάξει, φυσικά και πρέπει να απασχολεί την ακαδημαϊκή κοινότητα το τι θα γίνει με τα μεταπτυχιακά και όλα τα άλλα τα παράλογα που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία.
Με τα υπόλοιπα, που καίνε τη γενιά μας, τι θα γίνει;
Πώς το φαντάζεστε δηλαδή; Ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει το Αθάνατο Ελληνικό Πανεπιστήμιο χωρίς λεφτά; Για πόσο;
Σκεφτείτε το κι αλλιώς: έχετε συμφέρον να ανοίξετε την καγκελόπορτα του Πανεπιστημίου στην Αγορά, αν θέλετε να συνεχίσετε να υπάρχετε.
Για κάθε έναν που δεν παράγει τίποτα, χρειάζονται τρεις που να δουλεύουν και να γουστάρουν τη δουλειά.
Για κάθε έναν που δεν παράγει τίποτα, χρειάζονται τρεις που να δουλεύουν και να γουστάρουν τη δουλειά.
mononews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου