Κάθε άνθρωπος σε διάφορες στιγμές της ζωής του αδιαφορεί για κάτι. Αδιαφορεί για την εικόνα του προς τα έξω,αδιαφορεί για την δουλειά του,αδιαφορεί για τον/την σύντροφο του ,αδιαφορεί για την υγεία του .και εν τέλει αδιαφορεί.
Τα αίτια χωρίς κατ ανάγκη να προσδιορίζεται η αδιαφορία του ,σαν ένα αρνητικό γεγονός .ίσως και θετικό καποιες φορές, έχουν σαν βάση τις προτεραιότητες που σε κάθε στιγμή της ζωής του ο κάθε άνθρωπος βάζει. Και βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο της σκόπιμης και στοχευμένης αδιαφορίας ,αυτή όμως δεν περιγράφεται σαν αδιαφορία αλλά σαν στοχευμένη συμπεριφορά.
Τα όρια αδιαφορίας με το πραγματικό ενδιαφέρον έχουν τεράστια απόκλιση,κατ επέκταση η αδιαφορία σαν γεγονός στην ζωή μας είτε του άλλου προς εμάς ή η δική μας προς τους άλλους εύκολα αναγνωρίσιμη.
Το κλείσιμο του τηλεφώνου ,ή αλλαγή τρόπου συμπεριφοράς, ή άρνηση επικοινωνίας ,η σιωπή κ.α. επιβεβαιώνουν την αδιαφορία,ή εν τέλει την αδιαφορία του ενός ανθρώπου προς τον άλλον. Και μπορεί αυτό να στεναχωρεί,να πληγώνει ,να αναιρεί μια συνθήκη ή να επιβεβαιώνει κάτι άλλο ,δεν παύει όμως να είναι γεγονός.
Όπως γεγονός είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική στάση ζωής και τρόπους συμπεριφοράς αλλά και αντιμετώπισης της χαράς αλλά και της λύπης.
Είναι αδύνατον να μπορέσει κανείς να περιγράψει τα είδη αδιαφορίας είτε συναισθημάτων,είτε λογικής είτε και της συνείδησης των ανθρώπων χωρίς τόνους μελάνι.Αυτό που μπορεί κανείς να αξιολογήση και να καταγράψει είναι ότι η κάθε μορφή αδιαφορίας υποδηλώνει τις προτεραιότητες του ενός φυσικού προσώπου απέναντι στο άλλο.
Αυτό ισχύει και για τιςπροσωπικές ,αλλά και τις επαγγελματικές σχέσεις.
Οι τρόποι αντιμετώπισης σε αυτές τις σταγόνες αδιαφορίας δεν πρέπει να εστιάζουν στην ανέχεια και την ενδεχόμενη αλλαγή της στάσης ζωής του άλλου ,αλλά να αναγνωριστούν εγκαίρως οι πρώτες σταγόνες αδιαφορίας , την ώρα που δημιουργούνται πριν γίνουν καταιγίδα. Έτσι θα μπορέσει κανείς να "οριοθετήσει" την ατομική του αξιοπρέπεια .τα δικά του θέλω,ταδικά του πιστέυω, τις δικές του αξίες ζωής ,τις δικές του προτεραιότητες.
Οι φοβίες,οι αναστολές ,οι άμυνες .η αίσθηση απόρριψης ,ο θυμός, το κακό Τiming ,η αίσθηση εξάρτησης ή και ο βαθμός ανεξαρτησίας του καθενός η ανασφάλεια και άλλα πολλά ,είναι απλά δικαιολογίες ή αιτιολογήσεις για αυτά που πραγματικά συμβαίνουν.
Ας μην στεκόμαστε στο κακό timing ,στην φοβία κ.α . και ας σταθούμε στα ρεαλιστικά γεγονότα που υποδηλώνουν την διαφορετική στόχευση ανά περίπτωση των φυσικών προσώπων.
Εκείνο που είναι το ζητούμενο είναι η ψυχική και η σωματική ηρεμία του καθενός μας όπου ή πρώιμη αναγνώριση από σταγόνες αδιαφορίας δείχνει εύγλωττα την στάσή ζωής και τον τρόπο συμπεριφοράς του άλλου.
Σαφώς την ώρα που υπάρχουν συναισθηματικά φορτία είναι δύσκολο.
Είναι όμως απαραίτητο για να ξεκαθαρίζουμε τις καταστάσεις .να κάνουμε ένα βήμα μπροστά διεκδικώντας το χαμόγελο και την χαρά της ζωής.
Στοχαστήτε ,διαβάστε τις σταγόνες αδιαφορίας και προχωρήστε. Διεκδικήστε αυτό που αξίζει ο κάθε άνθρωπος μακριά από βαρίδια που στερούν το χαμόγελο και την αισιοδοξία.
Διεκδικήστε την ίδια την ζωή σας.
« Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου .»
Bertrand Russell
Τα αίτια χωρίς κατ ανάγκη να προσδιορίζεται η αδιαφορία του ,σαν ένα αρνητικό γεγονός .ίσως και θετικό καποιες φορές, έχουν σαν βάση τις προτεραιότητες που σε κάθε στιγμή της ζωής του ο κάθε άνθρωπος βάζει. Και βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο της σκόπιμης και στοχευμένης αδιαφορίας ,αυτή όμως δεν περιγράφεται σαν αδιαφορία αλλά σαν στοχευμένη συμπεριφορά.
Τα όρια αδιαφορίας με το πραγματικό ενδιαφέρον έχουν τεράστια απόκλιση,κατ επέκταση η αδιαφορία σαν γεγονός στην ζωή μας είτε του άλλου προς εμάς ή η δική μας προς τους άλλους εύκολα αναγνωρίσιμη.
Το κλείσιμο του τηλεφώνου ,ή αλλαγή τρόπου συμπεριφοράς, ή άρνηση επικοινωνίας ,η σιωπή κ.α. επιβεβαιώνουν την αδιαφορία,ή εν τέλει την αδιαφορία του ενός ανθρώπου προς τον άλλον. Και μπορεί αυτό να στεναχωρεί,να πληγώνει ,να αναιρεί μια συνθήκη ή να επιβεβαιώνει κάτι άλλο ,δεν παύει όμως να είναι γεγονός.
Όπως γεγονός είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική στάση ζωής και τρόπους συμπεριφοράς αλλά και αντιμετώπισης της χαράς αλλά και της λύπης.
Είναι αδύνατον να μπορέσει κανείς να περιγράψει τα είδη αδιαφορίας είτε συναισθημάτων,είτε λογικής είτε και της συνείδησης των ανθρώπων χωρίς τόνους μελάνι.Αυτό που μπορεί κανείς να αξιολογήση και να καταγράψει είναι ότι η κάθε μορφή αδιαφορίας υποδηλώνει τις προτεραιότητες του ενός φυσικού προσώπου απέναντι στο άλλο.
Αυτό ισχύει και για τιςπροσωπικές ,αλλά και τις επαγγελματικές σχέσεις.
Οι τρόποι αντιμετώπισης σε αυτές τις σταγόνες αδιαφορίας δεν πρέπει να εστιάζουν στην ανέχεια και την ενδεχόμενη αλλαγή της στάσης ζωής του άλλου ,αλλά να αναγνωριστούν εγκαίρως οι πρώτες σταγόνες αδιαφορίας , την ώρα που δημιουργούνται πριν γίνουν καταιγίδα. Έτσι θα μπορέσει κανείς να "οριοθετήσει" την ατομική του αξιοπρέπεια .τα δικά του θέλω,ταδικά του πιστέυω, τις δικές του αξίες ζωής ,τις δικές του προτεραιότητες.
Οι φοβίες,οι αναστολές ,οι άμυνες .η αίσθηση απόρριψης ,ο θυμός, το κακό Τiming ,η αίσθηση εξάρτησης ή και ο βαθμός ανεξαρτησίας του καθενός η ανασφάλεια και άλλα πολλά ,είναι απλά δικαιολογίες ή αιτιολογήσεις για αυτά που πραγματικά συμβαίνουν.
Ας μην στεκόμαστε στο κακό timing ,στην φοβία κ.α . και ας σταθούμε στα ρεαλιστικά γεγονότα που υποδηλώνουν την διαφορετική στόχευση ανά περίπτωση των φυσικών προσώπων.
Εκείνο που είναι το ζητούμενο είναι η ψυχική και η σωματική ηρεμία του καθενός μας όπου ή πρώιμη αναγνώριση από σταγόνες αδιαφορίας δείχνει εύγλωττα την στάσή ζωής και τον τρόπο συμπεριφοράς του άλλου.
Σαφώς την ώρα που υπάρχουν συναισθηματικά φορτία είναι δύσκολο.
Είναι όμως απαραίτητο για να ξεκαθαρίζουμε τις καταστάσεις .να κάνουμε ένα βήμα μπροστά διεκδικώντας το χαμόγελο και την χαρά της ζωής.
Στοχαστήτε ,διαβάστε τις σταγόνες αδιαφορίας και προχωρήστε. Διεκδικήστε αυτό που αξίζει ο κάθε άνθρωπος μακριά από βαρίδια που στερούν το χαμόγελο και την αισιοδοξία.
Διεκδικήστε την ίδια την ζωή σας.
« Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου .»
Bertrand Russell
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου