Premium Paratiritis: Μεσαία τάξη: Από την κρίση στην ψηφιοποίηση

 


Ο αριθμός των ανθρώπων με χαμηλά και πολύ χαμηλά εισοδήματα, έχει αυξηθεί στην Γερμανία κατά 4 εκ., ενώ την ίδια στιγμή εκείνοι που έχουν τα υψηλότερα εισοδήματα αυξήθηκαν κατά 500.000. Μειώθηκε η κοινωνική κινητικότητα.


Στις ΗΠΑ παλαιότερα, το ποσοστό της μεσαίας τάξης αντιπροσώπευε το 60% του πληθυσμού, τώρα μειώθηκε στο 50%. Στην Γερμανία, το ποσοστό της μεσαίας τάξης σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού, μειώθηκε από το 1997 μέχρι το 2010 από το 65% στο 58%.

Ο αριθμός των ανθρώπων με χαμηλά και πολύ χαμηλά εισοδήματα, έχει αυξηθεί στην Γερμανία κατά 4 εκ., ενώ την ίδια στιγμή εκείνοι που έχουν τα υψηλότερα εισοδήματα αυξήθηκαν κατά 500.000. Στην Ισπανία, ο αριθμός των Ισπανών εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 13%, το 21% των Ισπανών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και περίπου 3 εκατομμύρια ζουν σε ανέχεια με λιγότερο από το 30% του μέσου μισθού.

Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα της κρίσης, μεγάλωσε δραματικά. Oι φτωχότεροι επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337%, ενώ οι εύποροι κατά 9%.

Η έρευνα αναφέρει επίσης, ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ. Εντύπωση τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%.

Η κοινωνική κινητικότητα έχει μειωθεί αισθητά, με το 70% των κατώτερων εισοδημάτων να παραμένουν στάσιμα μετά από 3 χρόνια. Ένας λόγος γι αυτήν την εξέλιξη, είναι η αύξηση των μονογονεϊκών οικογενειών και των νοικοκυριών του ενός ατόμου. Η μεσαία τάξη συρρικνώθηκε, γιατί ο πλούτος συσσωρεύεται προς τα πάνω και πολλοί διολισθαίνουν προς τα κάτω. Η ασθενική οικονομική ανάπτυξη και οι μεγαλύτερες ανισότητες, αποτελούν τα υλικά που οδηγούν στην κρίση της μεσαίας τάξης στις βιομηχανικές χώρες. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη, όπου η μεσαία τάξη δέχεται πιέσεις.

Το βασικό πρόβλημα της μεσαίας και εργατικής τάξης δεν είναι ούτε η παγκοσμιοποίηση ούτε η ψηφιοποίηση, αλλά η διαχρονική αποτυχία της πολιτικής και μάλιστα παγκοσμίως. Η διεθνής πολιτική κοινότητα έχει ξοδέψει μεγάλη ενέργεια για να προστατέψει με άδειες ευρεσιτεχνίας και δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, πολυεθνικούς κολοσσούς. Εάν αφιέρωνε μόνο το 1/10 της ενέργειας στο πώς θα μπορούσε να απαγορευτεί η φυγή κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους και να εμποδίσει εταιρείες στο να παρακάμπτουν τους κανόνες, τότε θα υπήρχε ένας διαφορετικός κόσμος.

Η μεσαία τάξη δεν έχει πλέον αυταπάτες σε ό,τι αφορά το μέλλον. Είναι απογοητευμένη, γιατί τα παιδιά της έχουν κακές προοπτικές απασχόλησης. Και επίσης γιατί το κοινωνικό σύστημα προσφέρει λιγότερη ασφάλεια. Έτσι δεν είναι απορίας άξιο που πολλοί απορρίπτουν τα παραδοσιακά κόμματα και τις λύσεις που προσφέρουν. Αυτό το ‘όχι’ κυριαρχεί στο μεταξύ στην πολιτική γεωγραφία και αποτελεί σημάδι της κρίσης.

Ωστόσο, στην Ευρώπη δεν υπάρχει όραμα για κάποια λύση, σε αντίθεση με το Brexit των Βρετανών ή τον Τραμπ των Αμερικανών.

Τι θα γίνει όμως, αν η περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας και η παγκοσμιοποίηση υπονομεύσουν τη μεσαία τάξη και δεν επιτρέπουν πλέον παρά σε μια μικρή μειονότητα πολιτών μιας προηγμένης κοινωνίας, να αναρριχώνται στο status της μεσαίας τάξης;

Είναι ήδη άφθονα τα σημάδια ότι μια τέτοια εξέλιξη έχει ήδη ξεκινήσει. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τα μεσαία εισοδήματα έχουν -σε πραγματικούς όρους- τελματώσει, από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας το 2008-9, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια βίαιη επιστροφή στη φτώχεια. Μπορεί οι Αμερικανοί να απολαμβάνουν σήμερα φθηνά κινητά τηλέφωνα, ρούχα σε λογικές τιμές και Facebook, αλλά ολοένα και περισσότερο δεν μπορούν να συντηρήσουν το σπίτι τους, να πληρώσουν την ασφάλεια για υγειονομική περίθαλψη ή ικανοποιητική σύνταξη, όταν θα πάψουν να εργάζονται.

Η ισχύουσα συγκέντρωση του πλούτου έχει γίνει αυτοτροφοδοτούμενη. Ο χρηματοοικονομικός τομέας έχει χρησιμοποιήσει την πολιτική επιρροή των ομάδων συμφερόντων, για να αποφύγει πιο επαχθείς μορφές ελέγχου. Τα σχολεία για εύπορους είναι καλύτερα από ποτέ, ενώ τα σχολεία για όλους τους άλλους συνεχίζουν να εκφυλίζονται. Σε όλες τις κοινωνίες οι ελίτ χρησιμοποιούν τη μεγαλύτερη πρόσβασή τους στο πολιτικό σύστημα για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, απούσης μιας αποτρεπτικής δημοκρατικής κινητοποίησης, που θα εξισορροπούσε την κατάσταση.

Το αποτέλεσμα; Στις ΗΠΑ όπου το μέγεθος της μεσαίας τάξης των ΗΠΑ και το μερίδιό της επί του εισοδήματος και του πλούτου της χώρας συρρικνώνεται, εξηγεί την επικράτηση του Τράμπ.

Και στην Ευρώπη, ο φόβος της αργής ανάπτυξης και οι ανησυχίες για μια «νέα εποχή των μηχανών» στην οποία η αυτοματοποίηση και τα ρομπότ θα εξαλείψουν θέσεις εργασίας που κατέχουν σήμερα τα μορφωμένα μέλη της μεσαίας τάξης, βοηθούν να υπολογιστεί η αυξανόμενη επιρροή των αντι-μεταναστευτικών ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων.


Πηγή: Premiumparatiritis.gr
Share on Google Plus

About Unknown

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου