12.02.2017 00:03
ΚΙ έτσι βρήκαμε τον εχθρό όπως πάντα. Τον κατασκευάζουμε, τον φορτώνουμε… με όλες τις αμαρτίες μας και τέλος όσοι δεν είναι μαζί μας είναι με τον Σόιμπλε. Είναι εχθρός του λαού, της Ελλάδας. Και για να γίνουν πιο πειστικοί, διαστρεβλώνουν τα λεγόμενά του και τον στολίζουν καταλλήλως. Μέχρι ότι δεν έχει ψυχή, από τα χείλη του πρωθυπουργού.
- Πολιτισμική καθίζηση, άνευ προηγουμένου. Λέξεις εκστομίζονταν από επίσημα χείλη, εναντίον ενός ανθρώπου που και κτυπημένος από τρομοκρατικό χτύπημα, εξακολουθεί να δίνει στους αγώνες –τους καλούς ή κακούς θα το πει η Ιστορία– από την αναπηρική καρέκλα.
Συγκλονιστικό άρθρο του Δημήτρη Χ. Παξινού*
Φταίει λοιπόν ο Σόιμπλε για τους αθρόους διορισμούς στη Βουλή των Ελλήνων, λες και η Βουλή αποτελεί διαφορετική επικράτεια. Φταίει ο Σόιμπλε για τους διορισμούς στο Δημόσιο κατά χιλιάδες. Φταίει ο Σόιμπλε για τις μεταμεσονύκτιες τροπολογίες, ρουσφετολογικού καθαρά χαρακτήρα που χαρίζουν χρέη, λες και είναι δικά τους χρήματα. Φταίει ο Σόιμπλε για τα αυξανόμενα προνόμια των βουλευτών. Φταίει ο Σόιμπλε για την κατάσταση στα νοσοκομεία. Φταίει ο Σόιμπλε για τις λίστες φοροφυγάδων που αδυνατούν να εντοπίσουν.
- Φταίει ο Σόιμπλε που οι δημόσιες δαπάνες αντί να μειώνονται, αυξάνονται από τις προσφορές στο πελατειακό δυναμικό. Φταίει ο Σόιμπλε που Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος βγήκαν από το μνημόνιο επιτυχώς.
- Φταίει ο Σόιμπλε που η Δικαιοσύνη καταρρέει, όπως κι όλοι οι θεσμοί. Φταίει, αναμφισβήτητα, ο Σόιμπλε που η χώρα συνεχώς βυθίζεται και θυμίζει περισσότερο Κολομβία και λιγότερο Ευρώπη.
Φταίει, τέλος ο Σόιμπλε για ό,τι κακό συντελείται στην Ελλάδα, ακόμη και για τον ΕΝΦΙΑ και δεν φταίνε αυτοί που την έφεραν σ’ αυτήν την κατάντια, μηδενός εξαιρουμένου. Αφού όλες οι κυβερνήσεις υπερδανείζονταν για να ταΐσουν την αδηφάγο εκλογική τους πελατεία, που ζητούσε όλο και περισσότερα.
Κατασκεύασαν, εν τέλει, ένα τέρας και κάποια στιγμή ανακάλυψαν ότι το φαγητό τελείωσε. Και το τέρας, κατά πώς το μάθανε, συνήθισε σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και καταβρόχθιζε κυβερνήσεις. Οποιος του υπόσχετο περισσότερα, αυτόν και ψήφιζε. Εν γνώσει και των δύο, ψηφοφόρων και κυβέρνησης. Διότι έτσι έμαθαν.
- Κι έτσι, ξαφνικά βρέθηκαν στην κυβέρνηση κι αυτοί οι άνθρωποι που αφού προσπάθησαν να έχουν ένα παράλληλο πρόγραμμα, δηλαδή να κοροϊδεύουν την τρόικα και προσωρινά το πέτυχαν, βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς χρήματα.
- Ενα κράτος επαίτης χωρίς αξιοπρέπεια, ένας ζήτουλας, που όσα και αν του δώσεις, όσα και αν του χαρίσεις, στο τέλος βρίσκεται ταπί, γιατί προέχουν οι ρουσφετολογικές μεταμεσονύκτιες ρυθμίσεις προσλήψεων κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ένας διεστραμμένος νους.
Με δανεικά εθίστηκε η πλειονότητα του ελληνικού λαού και μ’ αυτά εξακολουθούμε να παίζουμε «εν ου παικτοίς». Εν απολύτω γνώσει, υποθέτω, του κακού που κάνουμε στον τόπο. Αν όχι, τότε οι υπερβολικές αυταπάτες των κυβερνώντων έχουν το ίδιο βάρος ευθύνης, λόγω ανικανότητας, λόγω ακαταλληλότητας.
Επειδή, όμως έχουν να κάνουν με την ψυχή ενός λαού, έχουν συνέπειες. Γιατί οι συνέπειες αυτές είναι ολέθριες για το μέλλον του. Εχουν μάθει να μιλάνε για πολιτικές ευθύνες και ότι τις αναλαμβάνουν. Γιατί είναι ανώδυνες, με την ιδιότυπη ασυλία που υπάρχει για τα ποινικά αδικήματα των υπουργών. Σε καμία άλλη χώρα δεν θα συνέβαινε αυτό. Ολοι υπόκεινται στους νόμους του κράτους. Κι όπως βλέπουμε τηρούνται αυστηρά. Αλλά κι οι πολιτικές ευθύνες που αναλαμβάνονται, οδηγούν σε παραιτήσεις από τα αξιώματα.
Πηγαίνουν σπίτι και επιστρέφουν στο επάγγελμά τους από το οποίο παραιτήθηκαν προσωρινά, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πατρίδα, γιατί αυτή είναι η κύρια ενασχόλησή τους και όχι του βουλευτή. Οπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Με αστυνομική φρουρά, αποσπασμένους υπαλλήλους, γενναίο μισθό που το λένε αποζημίωση και γενναίες εκπτώσεις από την εφορία. Σίγουρα το πιο καλοπληρωμένο επάγγελμα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Σε όλες τις χώρες της κρίσης, μα σε όλες, περιορίζουν τις αποδοχές τους.
Ημασταν οι πρώτοι, ως ΔΣΑ που κάναμε προσφυγή για το μνημόνιο. Δεν δικαιωθήκαμε. Ηταν μια απόφαση πολιτική. Ανευ όρων και αμετάκλητα εκχωρήσαμε την εθνική μας κυριαρχία στους πιστωτές. Στη συνέχεια ακολούθησαν δύο μνημόνια με το ίδιο, περίπου, περιεχόμενο. Με το τρίτο να είναι το πιο σκληρό και να βάζει ταφόπλακα στα όνειρα πολλών για οικονομική ανάκαμψη. Για 99 χρόνια τουλάχιστον εθνική κυριαρχία δεν υπάρχει.
- Εχει συμβεί και στο παρελθόν να δανειστούμε. Είχαμε όμως άλλες κυβερνήσεις. Πιο σοβαρές. Με την ελπίδα να είναι παρούσα. Ποτέ όμως δεν φυλλορρόησε η χώρα με τους νέους επιστήμονες, τετρακόσιες χιλιάδες, να παίρνουν των ομματιών τους, για τα πιο απομακρυσμένα μέρη.
- Κι εδώ; Εδώ εξακολουθούν την ίδια πρακτική. Μοναδική τους έννοια η τακτοποίηση της εκλογικής τους πελατείας και να εγκαινιάζουν δρόμους για τρίτη, τέταρτη φορά. Με τους δικούς τους εργολάβους και με αριστοτεχνική μοιρασιά. Ποιος φταίει για όλα αυτά; Μα ο κ. Σόιμπλε. Είναι ολοφάνερο.
Αμφιβάλλει κανείς;
*Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.
Πηγή>Καθημερινή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου