o H. Kissinger γνωστός οπαδός της ΝΤΠ, αναφέρει μέσα από τα πρόσφατα έργα του,πώς η υδρόγειος δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται σε εθνικές κυβερνήσεις, αλλά για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση θα πρέπει να υπάρξει παγκόσμια διακυβέρνηση. Ειδικά οι χώρες σε ταραχή θα πρέπει να είναι οι πρώτες που θα εισαχθούν σε αυτό το σύστημα.
Οι δηλώσεις Kissinger αναφέρουν από το 2013 (Gerald Ford centennial event in New York City. June, 2013) πώς μια Ευρωπαϊκή σύμπραξη μαζί με τις δυνάμεις της Ρωσίας και ΗΠΑ οδηγούν την κατάσταση στην Συρία. Όμως έρχεται σε κάποιο σημείο και αναφέρεται σε όλες τις χώρες σε φθίνουσα κατάσταση στο πώς πρέπει να οδηγηθούν και αυτές σε είδος διαμελισμού.
«Υπάρχουν τρεις πιθανές εκβάσεις. Μια νίκη Άσαντ. Μια σουνιτική νίκη. Ή ένα αποτέλεσμα στο οποίο οι διάφορες εθνικότητες συμφωνούν να συνυπάρξουν μαζί, αλλά σε περισσότερο ή λιγότερο αυτόνομες περιφέρειες, έτσι ώστε να μην μπορούν να καταπιέζουν ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που θα προτιμούσε να δει. Αλλά αυτό δεν είναι η δημοφιλής άποψη.
Πρώτα απ ‘όλα, το κράτος της Συρίας δεν είναι μια ιστορική κατάσταση.
Δημιουργήθηκε στη σημερινή του μορφή το 1920, και δόθηκε το εν λόγω σχήμα, προκειμένου να διευκολυνθεί ο έλεγχος της χώρας από τη Γαλλία, η οποία έγινε «προστάτιδα δύναμη» μετά από εντολή του ΟΗΕ. Η γειτονική χώρα του Ιράκ ήταν επίσης ένα περίεργο σχήμα, που δημιουργήθηκε για να διευκολυνθεί ο έλεγχος από την Αγγλία. Το σχήμα των δύο χωρών έχει σχεδιαστεί ώστε να είναι δύσκολο για οποιοδήποτε από αυτά να κυριαρχήσουν στην περιοχή.
Ως αποτέλεσμα η σημερινή Συρία σχεδιάστηκε ως ένα περισσότερο ή λιγότερο τεχνητό κράτος εθνικής ενότητας που αποτελείται από διαφορετικές φυλές και εθνοτικές ομάδες. (σ.σ. κράτος-έθνος)
Στον Δυτικό Τύπο η κατάσταση περιγράφεται ως μια σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας και τον δικτάτορα να σκοτώνει τους δικούς του ανθρώπους, και εμείς να θέλουμε να τον τιμωρήσουμε. Αλλά αυτό δεν είναι ό, τι συμβαίνει. Μπορεί να ξεκίνησε η σύγκρουση, όντως, από μερικούς δημοκράτες. Αλλά σε γενικές γραμμές είναι μια εθνοτική και θρησκευτική σύγκρουση.
Είναι πλέον ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων, και είναι κάτι που έχει παρεξηγηθεί από την αρχή. Αν διαβάσετε τα μέσα ενημέρωσης μας λένε: Πρέπει να απαλλαγούμε από Άσαντ. Και αν θέλουμε να απαλλαγούμε από Άσαντ, τότε θα σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού. Μια αδιανόητη και παράδοξη σκέψη. Είμαι απολύτως υπέρ του να απαλλαγούμε από Άσαντ, αλλά η διαφορά ανάμεσα σε εμάς και τους Ρώσους σε αυτό το θέμα, ήταν ότι οι Ρώσοι , ορθά, λένε:
ξεκινήσατε (σ.σ. οι ΗΠΑ) με το να απαλλαγούμε από Άσαντ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως θέλετε να διαλυθεί όλη η κρατική διοίκηση και τελικά θα καταλήξει όπως στο Ιράκ- Δεν θα υπάρχει τίποτα για να κρατήσει σε συνοχή την χώρα. Και τότε θα έχετε ένα ακόμα χειρότερο εμφύλιο πόλεμο. Έτσι έχει γίνει το χάος και έχει λάβει τη σημερινή του μορφή. «
Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι πώς ο Kissinger έχει σχολιάσει στο παρελθόν σχετικά με τη σκοπιμότητα του χωρισμού εθνών σε φθίνουσα πορεία σε μικρότερα κομμάτια, όπου μετά το αναδυόμενο χάος μπορεί να διευκολυνθεί η εισαγωγή τους σε μια νέα παγκόσμια τάξη. Έτσι το σύνολο των παγκόσμιων κρατών , ομαλά και χωρίς εθνικές «επαναστάσεις» θα οδηγηθούν σε μια σειρά ένταξης σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση , συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ.Η παραπάνω σκέψη δεν μπορεί να μην προκαλέσει και τον προβληματισμό για χώρες των ΕΜΕΑ στο σύνολο τους που φαίνεται να αποκτούν φθίνουσα πορεία (βλ. Τουρκία, Ελλάδα, πΓΔΤΜ, Κόσοβο, Βοσνία, Κύπρος, και άλλες). Αν ο σκοπός είναι η αποδυνάμωση τους σε εθνικό επίπεδο καθώς και η συγκρότηση τους κάτω από μια ισχυρή κεντρική διακυβέρνηση, σίγουρα δεν είναι ορατό ακόμα…. όμως τα όσα ειπώθηκαν ήδη από την «αλεπού της διπλωματίας» και οι πολλαπλές όμοιες συγκυρίες και συμπτώσεις, δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν έντονο προβληματισμό.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας.
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου