Οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι της Γαλλίας ήταν 47,5 εκ. – εκ των οποίων τα 35,4 εκ. ψήφισαν, ενώ τα 12,1 εκ. απείχαν – οπότε το ποσοστό αποχής διαμορφώθηκε στο 25,5% περίπου. Από τους εκλογείς, τα 4,1 εκ. ψήφισαν λευκό ή άκυρο (11,47%), αρνούμενοι να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη – ενώ ο κ. Macron εξελέγη από 20,7 εκ. Γάλλους, με την κυρία Le Pen να υποστηρίζεται από 10,6 εκ. (πηγή).
Τα αποτέλεσμα αυτό τεκμηριώνει ότι, ο εκλεκτός της Γερμανίας και των αγορών δεν θα κυβερνήσει εύκολα – υπενθυμίζοντας πως στις εκλογές που συμμετείχε ο πατέρας της κυρίας Le Pen (2002) πήρε μόλις το 17,8% των ψήφων, ενώ ο αντίπαλος του (J. Chirac) συγκέντρωσε το 82,2% ή 25,5 εκ. ψηφοφόρους.
Όπως δε οι πρώτες εκλογές ήταν σημαντικότερες από τις χθεσινές επαναληπτικές, έτσι οι βουλευτικές του Ιουνίου θα είναι αυτές που θα κρίνουν το μέλλον της Γαλλίας – πόσο μάλλον όταν αμέσως μετά το τέλος της ψηφοφορίας ο ηγέτης της αριστεράς δήλωσε ότι, θα πολεμήσει με όλες του τις δυνάμεις το νέο πρόεδρο.
Με δεδομένο τώρα το ότι, στη χώρα δεν επιτρέπονται οι δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές 18 μήνες πριν από τη διεξαγωγή τους, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα αποτελέσματα – ενώ μπορεί μεν ο πρόεδρος στη Γαλλία να έχει αυξημένες αρμοδιότητες ειδικά σε περιόδους που κηρύσσονται ως εκτάκτου ανάγκης, αλλά χωρίς τη στήριξη του κοινοβουλίου, καθώς επίσης των «δρόμων» (στην Ελλάδα δυστυχώς έχουν πεθάνει και τα δύο), δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει.
Λογικά λοιπόν η Γαλλία θα βιώσει μία πολύ δύσκολη εποχή, αφού η αριστερά απορρίπτει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του νέου προέδρου, ενώ το Εθνικό Μέτωπο επίσης. Όσον αφορά τους σοσιαλιστές, από τους οποίους προέρχεται ο κ. Macron (τίποτα το παράδοξο, αφού το αργότερο μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα οι αγορές έχουν συνειδητοποιήσει πως ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός επιβάλλεται καλύτερα από αριστερίζοντα πολιτικά κόμματα), έχουν χάσει εντελώς τον προσανατολισμό τους – με τους δεξιούς να μην συμφωνούν με το πρόγραμμα του κ. Macron σε πολλά σημεία, ενώ φυσικά δεν θα είναι πρόθυμοι να τον στηρίξουν.
Στα πλαίσια αυτά, εάν ο κ. Macron θέλει να κυβερνήσει όπως επιθυμούν οι αγορές που τον στήριξαν, επίσης η καγκελάριος, εφαρμόζοντας δηλαδή μία νεοφιλελεύθερη, καθώς επίσης φιλοευρωπαϊκή πολιτική, οφείλει να εξασφαλίσει μία ισχυρή δική του παρουσία στο κοινοβούλιο. Εκτός αυτού θα πρέπει να στηριχθεί τόσο από τη Γερμανία και την Κομισιόν, όσο και από τις αγορές που ουσιαστικά κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη – οπότε είναι λογικό να αναμένονται παραχωρήσεις από όλους αυτούς, οι οποίοι δεν θα θελήσουν να κινδυνεύσει ο εκλεκτός τους.
Στην καλύτερη τώρα των περιπτώσεων και εφόσον κερδίσει τις εκλογές η κυρία Merkel, κάτι πολύ πιθανόν ειδικά μετά τη χθεσινή μεγάλη νίκη της στη βόρεια Γερμανία, τα επόμενα πέντε χρόνια η ΕΕ και η Ευρωζώνη θα κυβερνηθούν από το γαλλογερμανικό άξονα – στον οποίο η καγκελάριος κρατάει ανέκαθεν το τιμόνι, ενώ η Γαλλία ακολουθεί χωρίς να φέρνει ποτέ αντιρρήσεις.
Εάν βέβαια ο κ. Macron δεν καταφέρει στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου να υπερβεί το 24% που έλαβε στις πρώτες προεδρικές, τότε ίσως επαληθευτεί η προφητεία ενός γάλλου κοινωνιολόγου (D. Eribon), σύμφωνα με την οποία όποιος ψηφίζει Macron ψηφίζει Le Pen (πηγή) – με την έννοια πως τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης του Γάλλου θα είναι τόσο θλιβερά, ώστε θα διευκολυνθεί σε μεγάλο βαθμό η άνοδος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία.
Όποιος δεν υποστηρίζει άλλωστε το νεοφιλελευθερισμό στιγματίζεται ως ακροδεξιός από τις ελίτ, αφού η αριστερά έχει πλέον συμβιβαστεί μαζί τους – οπότε οι Γάλλοι ίσως δεν διστάσουν να χρησιμοποιήσουν το Εθνικό Μέτωπο, ως όπλο ενάντια στο καθεστώς που τους επιβάλλεται.
Λογικά λοιπόν αρκετοί θεωρούν ότι, μπορεί να καθυστέρησε ακόμη μία φορά η διάλυση του διεφθαρμένου συστήματος, καθώς επίσης της γερμανικής Ευρωζώνης, αλλά δεν πρόκειται να αποφευχθεί – με την επόμενη μεγάλη μάχη να είναι οι εκλογές στην Ιταλία το 2018, όπου πολύ δύσκολα δεν θα κερδίσουν τα αντιευρωπαϊκά κόμματα.
analyst.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου