Η παράνομη ΄"σημαία" του κατοχικού καθεστώτος στον Πενταδάκτυλο. Αυτό το απαράδεκτο θέαμα βλέπουν κάθε βράδι οι Ελληνοκύπριοι που διαμένουν στη Λευκωσία. Φωτογραφία Yannis Kolesidis for The New York Times, ANA-MPA
Ομολογώ ότι οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον «συμπρόεδρο» Ακιντζί για την τελευταία αντίδρασή του, σχετικά με την απόφαση της Βουλής για αναφορά στα σχολεία του Ενωτικού Δημοψήφισματος του 1950, και την αποχώρηση από τις συνομιλίες.
Γιατί του χρωστούμε ένα ευχαριστώ; Γιατί πολύ απλά μας έδειξε τα δόντια του και μας έδωσε μια γερή δόση αλήθειας για το τι θα ακολουθήσει σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού με την τουρκικών προδιαγραφών λύση που προκρίνουν οι Τούρκοι. Όσο καλόπιστα και να το δει κάποιος, η ουσία είναι η ίδια. Το παραμικρό που δεν θα αρέσει στους «συγκυβερνώντες μας» και δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας, θα προκαλούν πρόβλημα και θα μας «καταγγέλουν» στην Τουρκία, η οποία θα είναι παρούσα με τον στρατό της ως εγγυήτρια δύναμη – πάγια τουρκική θέση – ή σε οποιονδήποτε άλλο οργανισμό.
Εμείς; Όταν θα έχουμε καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία με την υπογραφή μας για να ενωθεί τάχα το νησί μας, πού θα αποταθούμε; Ποιος θα μας προστατεύσει; Χωρίς στρατό, χωρίς υπόσταση, θα είμαστε απλά ένα κρατίδιο, μια κοινότητα.
Οι καθημερινές τουρκικές απειλές και η τελευταία αντίδραση των Τουρκοκυπρίων μάς δείχνουν ξεκάθαρα πού οδηγούμαστε. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω χρόνος ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια για να πιστούν κάποιοι για τις προθέσεις της Τουρκίας. Όχι πως έχουν αλλάξει ποτέ, πάντοτε ίδιες ήταν και θα είναι. Απλώς έκλειναν μάτια και αυτιά, και για δικές στους σκοπιμότητες έδιναν ελπίδες στον κυπριακό λαό λέγοντας ότι η Τουρκία θέλει λύση, έχει θετική ρητορική και διάφορες άλλες ανοησίες.
Η επιβεβαίωση για το αντίθετο ήρθε ακόμα μια φορά, προκαλώντας πανικό στην πάντοτε ανέτοιμη ελληνοκυπριακή πλευρά να αντιμετωπίσει τα διάφορα σενάρια που μπορεί να προκύψουν.
Οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε ευχάριστα η απάντηση του Πρόεδρου Αναστασιάδη στον κ. Ακιντζί. Δεν μας έχει συνηθήσει σε τέτοιες πατριωτικές ιαχές, αφού η ενδοτική πολιτική του μας έφερε εδώ που είμαστε. Η αναβάθμιση του κ .Ακιντζί σε «συμπρόεδρο» με τους χειρισμούς των τελευταίων χρόνων, του έδωσε το θράσος να «βάζει χέρι» στην παιδεία μας και την ιστορία του νησιού μας. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Ό,τι και να κάνει, όμως, η ιστορία είναι ιστορία και οφείλουμε να τη γνωρίζουμε και να παραδειγματιζόμαστε, ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη.
Επίσης φάνηκε για ακόμα μια φορά ο ενδοτισμός κάποιων στην πολιτική ηγεσία του νησιού, που έσπευσαν να αλλάξουν τους κανονισμούς στη Βουλή, μήπως και επαναληφθεί το φαινόμενο και θυμώσει ξανά το «θηρίο». Ή, ακόμα χειρότερα, ταυτίστηκαν με τις τουρκικές τοποθετήσεις, παρόλο που η ιστορία του κόμματός τους λέει ότι στήριξαν το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Η στάση τους θυμίζει το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου το θύμα ερωτεύτηκε τον βιαστή του.
Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια σιωπούμε στους πανηγυρισμούς για τη σφαγή των Ελληνοκυπρίων στην Τηλλυρία. Με τη δική μας ανοχή οι Τουρκοκύπριοι περνούν από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας για να μεταβούν, με λεωφορεία, στην πολύπαθη Τηλλυρία για να γιορτάσουν τη σφαγή των συμπατριωτών τους, των Ελληνοκυπρίων. Σαράντα δύο χρόνια εμείς τιμούμε νεκρούς και αγνούμενους τις μαύρες μέρες του Ιούλη και στα κατεχόμενα πανηγυρίζουν, με τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πάλι με δική μας ανοχή.
Καθημερινά κοιμόμαστε, ξυπνάμε με την τουρκική σημαία σχηματισμένη στον Πενταδάκτυλο να μας θυμίζει πού κατάντησε η πατρίδα μας. Και αυτό με την ανοχή μας.
Ακόμα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι καθημερινά σχεδόν μάς απειλούν και αποκαλούν την πατρίδα μας εκλιπούσα. Μας παρουσιάζουν ξεκάθαρα τους σχεδιασμούς τους. Και πάλι με την ανοχή μας.
Και λέω με την ανοχή μας, γιατί ποτέ δεν αντιδράσαμε όπως αρμόζει στο θύμα. Δεχτήκαμε και αποδεχτήκαμε τη μοίρα που μας επέβαλαν. Η πολιτική του ενδοτισμού δεν μας οδήγησε πουθενά και ούτε θα μας οδηγήσει. Και αυτοί που ξαφνιάζονται με τις τουρκικές προκλήσεις, είναι υποκριτές. Δεν είναι προκλήσεις, αλλά η πάγια τουρκική πολιτική, η οποία δεν είναι άλλη από τον πλήρη έλεγχο του νησιού μας. Και αν θέλουν να μιλήσουμε για ένωση, ας μας απαντήσει πρώτα ο κ. Ακιντζί τι είναι η μεταφορά νερού και ρεύματος στα κατεχόμενα; Τι είναι η πλήρης οικονομική εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία; Η μεταφορά εποίκων; Η αλλοίωση των τοπωνυμίων; Οι απειλές για την Κυπριακή ΑΟΖ; Και άλλα τόσα που γίνονται καθημερινά. Ένωση ή προσάρτηση στην Τουρκία.
Αυτά, φυσικά, δεν είναι προκλήσεις προς τους Ελληνοκυπρίους. Για τον λόγο αυτό, σε ευχαριστούμε, Μουσταφά, που μας επιβεβαίωσες την πάγια τουρκική πολιτική στο Κυπριακό. Σε ευχαριστούμε που μας επιβεβαίωσες την τουρκική τακτική όταν θέλετε κουτοπόνηρα να τοπριλίσετε τις συνομιλίες για δικές σας σκοπιμότητες. Γυρεύετε αφορμή για να «θιχτείτε» και να παίξετε το παιγνίδι απόδοσης ευθυνών. Όσο για μας; Θα συνεχίσουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, ελπίζοντας…
mignatiou.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου