https://olympia.gr/2016/10/18/%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%b5%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%b5%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf-1995-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89/
«Τι είναι η Ενωμένη Ευρώπη; Ποιος την κυβερνά; Τι ρόλο παίζουμε πλέον εμείς, οι κυβερνήσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις; Αυτά είναι ερωτήματα πολύ βασικά», συνέχιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να συμπυκνώσει το πολιτικό μήνυμα – κύκνειο άσμα μιας Ευρώπης που τελείωνε λέγοντας ότι «Βρίσκω ότι πάμε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης, αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στο βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων, σας λέω ρητά. Δεν θέλω να αποκαλύψω ονόματα για το ποιοι μίλησαν και τι είπαν. Σας λέω όμως ότι εδώ υπάρχει σαφές σχέδιο για την μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δε θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που δίνει το διευθυντήριο».
https://youtu.be/FS-W1uYZsfI
Το ημερολόγιο σημάδευε την 27η Ιουνίου του 1995, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την Σύνοδο Κορυφής στις Κάννες, ανακοίνωνε και επίσημα το τέλος μιας Ευρώπης, την οποία οραματίστηκε ο ίδιος και άλλοι ηγέτες τις παρά τις επιμέρους διαφορές τους. Ήταν η Ευρώπη των λαών, ενώ την ίδια στιγμή ο διεθνής Τύπος τον αποκαλούσε ως το «Μοναχικό λιοντάρι της Ευρώπης», αλλά και ως «Τελευταίο μεγάλο ηγέτη και οραματιστή της Ευρώπης».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην επίσημη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής, χωρίς μισόλογα, και με αφορμή την συζήτηση του Σκοπιανού, είχε πει αυτολεξεί τα λόγια που απηύθυνε στους «συναδέλφους» και «εταίρους» της Ελλάδας ότι «Δεν είναι δυνατόν να ακούω από αυτή την ομάδα των Ευρωπαίων που είναι οι δημοκράτες, οι προοδευτικοί, οι δίκαιοι, μαθήματα για την χώρα μου». Ο τότε πρωθυπουργός, είχε ομολογήσει ότι ήταν ακόμα πιο σκληρός, με βαρύτερες εκφράσεις, απέναντι στην «ομάδα», όπως την αποκάλεσε, με ότι αυτό συνεπάγεται, των φιντανιών που ξεπρόβαλαν και νόμιζαν ότι είναι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης.
Η ΕΕ είχε αρχίσει πια να γίνεται το γνωστό διευθυντήριο των χειραγωγούμενων από τις αγορές ανθρωποειδών, τα οποία παρίσταναν ότι κυβερνούν, μπουκωμένα με διάφορα είδη νομισμάτων, μια και το κοινό νόμισμα δεν υπήρχε ακόμα. Οι Τράπεζες και οι αγορές βρίσκονταν σε πυρετώδεις προετοιμασίες και τα υποκινούμενά τους στην Σύνοδο Κορυφής των Καννών, απείλησαν την Ελλάδα με το θέμα των Σκοπίων. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε αποκαλύψει ότι ο τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζακ Σιράκ, είχε «κλείσει» το θέμα των Σκοπίων για την Ελλάδα, λέγοντας ότι για να βοηθήσει η «Ευρώπη» στην επίλυση του προβλήματος, θα έπρεπε ο Έλληνας πρωθυπουργός να δεχτεί να άρει το εμπάργκο κατά της FYROM. «Έχουμε τώρα και προϋποθέσεις», είχε αναφέρει με ειρωνικό τρόπο και εμφανώς απογοητευμένος ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Στη συνέχεια, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο ελληνικός λαός έπρεπε να μάθει την αλήθεια, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «Είδα πράγματι το διευθυντήριο να λειτουργεί». Τι εννοούσε; Τους «εταίρους» της χώρας. Και όχι μόνο αυτό, αφού είχε προσθέσει ότι «Οι συνάδελφοι πρωθυπουργοί, μου έλεγαν σε ιδιωτικές συζητήσεις, τι καλά που τα είπες, έχεις δίκιο, κανείς όμως δεν είχε την δυνατότητα να υποστηρίξει τις θέσεις μου μέσα στην αίθουσα, όπου παίρνονταν οι αποφάσεις».
«Τι είναι η Ενωμένη Ευρώπη; Ποιος την κυβερνά; Τι ρόλο παίζουμε πλέον εμείς, οι κυβερνήσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις; Αυτά είναι ερωτήματα πολύ βασικά», συνέχιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να συμπυκνώσει το πολιτικό μήνυμα – κύκνειο άσμα μιας Ευρώπης που τελείωνε λέγοντας ότι «Βρίσκω ότι πάμε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης, αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στο βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων, σας λέω ρητά. Δεν θέλω να αποκαλύψω ονόματα για το ποιοι μίλησαν και τι είπαν. Σας λέω όμως ότι εδώ υπάρχει σαφές σχέδιο για την μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δε θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που δίνει το διευθυντήριο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός, είχε πει ότι δεν επιθυμούσε να βγει η χώρα από την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά και ότι θα έπρεπε να δίνονται διαρκώς μάχες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε θυμίσει στον ελληνικό λαό, την ώρα που του αποκάλυπτε την αλήθεια ότι οι μάχες δεν είναι στο μέτωπο, αλλά μέσα στην κοινωνία και την οικονομική δομή. Ο τότε πρωθυπουργός, όντας προφητικός, είχε υπενθυμίσει στον ελληνικό λαό ότι πάντα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση, γνωρίζοντας παράλληλα ότι αν λέει σε όλα ναι, αν τα δέχεται όλα, τότε θα τον αντιμετωπίζουν με χάδια και θα του λένε ότι πηγαίνει καλά. Πρώτα όμως θα έχει εκχωρήσει την εθνική του κυριαρχία στους εταίρους. Έτσι και τότε, αν η Ελλάδα έλεγε ναι στους Σκοπιανούς και στους εταίρους, δε θα είχε «προβλήματα», θεωρητικά πάντα, καθώς η Ιστορία διδάσκει ότι αν παραδοθείς στον εχθρό μόνο για λύπηση είσαι, προδίδοντας την ιστορική σου διαδρομή για μια επίπλαστη και παροδική υλική ευημερία.
«Αν είμαστε έτοιμοι να πούμε ναι σε όλα αυτά, αλλά και πολλά άλλα, τότε είμαστε και εμείς μέλη της ομάδας του διευθυντηρίου», είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου κλείνοντας τη συνέντευξη Τύπου. Οι φόβοι, οι προβλέψεις και η θλιβερή επιβεβαίωση του τότε πρωθυπουργού, εκ των ελαχίστων που τόλμησαν να τα βάλουν με την νέα τάξη πραγμάτων που ξεπρόβαλε και έδειχνε απειλητικά τα δόντια της στους ευρωπαϊκούς λαούς, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ. Η Ευρώπη και η Ελλάδα, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και θα πρέπει τώρα να πάρουν τις αποφάσεις τους, έχοντας ζήσει μονάχα ένα μικρό μέρος από τον εφιάλτη. Τα χειρότερα είναι μπροστά. Κάποια στόματα, δειλών μέχρι χθες, έχουν αρχίσει να ανοίγουν βλέποντας το απόλυτο σκοτάδι να πλησιάζει και να απειλεί την Ευρώπη με αφανισμό. Οι αληθινές δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν ανήκουν στην ομάδα του διευθυντηρίου, δεν είναι «λερωμένες» και ξεπουλημένες ως αγοραίοι στις αγορές, καλούνται να εκπέμψουν το σωστό μήνυμα προς τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και χωριστά στις χώρες τους.
Το εθνικό και λαϊκό συμφέρον προηγείται κάθε μικροκομματικού σχεδιασμού που έχουν κάποια απομεινάρια του χθες, από όπου κι αν προέρχονται, στα νοσηρά ή ιδεοληπτικά μυαλά τους. Είναι η πρώτη και ίσως η τελευταία ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, να συσπειρώσει γύρω της όλες εκείνες τις υγιείς, δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις και να εξοβελίσει από την Ευρώπη τις αγορές και τα έμμισθα όργανά της. Η ώρα της πολιτικής μάχης έφτασε. Τα στρατόπεδα είναι δύο. Ο καθένας καλείται να κάνει τις επιλογές του με ότι αυτό συνεπάγεται. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι πολιτικοί ηγέτες του βεληνεκούς του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεν εκχώρησαν ποτέ εθνική κυριαρχία και δεν υποτάχτηκαν ποτέ σε κανένα διευθυντήριο. Μπορεί να διαφωνούσαν ιδεολογικοπολιτικά, αλλά το βέβαιο είναι ότι υπηρέτησαν τον λαό και την χώρα με τα όποια σωστά, τα όποια λάθη και τις όποιες παραλείψεις τους.
Πλέον, μισόλογα και αστείες θεωρήσεις του τύπου «Ναι μεν, αλλά…» σημαίνουν κάτι άλλο. Ο νοών νοείτω…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου