Τώρα του φταίνε -για το Μνημόνιο- ο Προβόπουλος και ο Λιβάνης λέει ο εξοχότατος ΓΑΠ

Κατά καιρούς στην πολιτική διαδρομή του ο Γιώργος Παπανδρέου κατασκευάζει διάφορα αφηγήματα -με ή χωρίς συνδρομή ειδικών της επικοινωνίας- και πολιτεύεται μ’ αυτά. Κατά κανόνα αυτά τα αφηγήματα χρειάζονται δράκο καθώς στην πολιτική χρειάζεσαι φίλους, αλλά κυρίως χρειάζεσαι έναν εχθρό. Π.χ. ο Γιώργος έκανε καριέρα για πολλά χρόνια με τους οικογενειακούς εχθρούς: τους Καραμανλήδες και τους Μητσοτάκηδες. Με τους δεύτερους από ένα σημείο και πέρα έριξε γέφυρες. Παρότι ο πατήρ Μητσοτάκης έλεγε παντού “δεν κάνει το παιδί”, η Ντόρα είχε σχετικά καλή σχέση μαζί του και ο Κυριάκος είχε χημεία -χωρίς να έχουν ιδιαίτερες παρτίδες. Έμεναν, λοιπόν, οι Καραμανλήδες. Στην πόλωση με τον νεώτερο Καραμανλή στήριξε τη στρατηγική ανάληψης της εξουσίας μετά το 2004, που παρέλαβε -σε συσκευασία δώρου – το ΠΑΣΟΚ. Η ιδέα έδειχνε ατυχής. Στο δημόσιο χώρο ο Καραμανλής ήταν κυρίαρχος και αποδείχθηκε σε δυο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Παπανδρέου όμως με τη βοήθεια του Βενιζέλου κατάφερε να μείνει όρθιος στο ΠΑΣΟΚ και συνέχισε τον αντικαραμανλικό αγώνα του ακόμη και σε θέματα που δεν τον αφορούσαν. Για παράδειγμα, παρασυρόμενος από τον Σημίτη, τάχθηκε σκληρά κατά της απογραφής του 2004 παρότι ήταν κοινοτική αξίωση και θα την έκανε και ο ίδιος, αν κέρδιζε. Κατήγγειλε την κοινοτική επιτήρηση που ακολούθησε και ας ήταν υγιής εξέλιξη για την οικονομία. Το 2009 ο Καραμανλής κατέφυγε σε πρώτες εκλογές για να αναδειχθεί ισχυρή κυβέρνηση που θα αντιμετώπιζε την κρίση και θα αποκαθιστούσε τον δημοσιονομικό έλεγχο που έχασαν οι κυβερνήσεις του. Ηττήθηκε.  Ο Παπανδρέου που είχε πολιτευτεί με υποσχέσεις δεν έλυσε το πρόβλημα και οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, στο ΔΝΤ και το Μνημόνιο. Τίποτε από αυτά δεν περιλαμβάνονταν στην εντολή που είχε πάρει στις εκλογές. Από κανένα κυβερνητικό, κομματικό ή κοινοβουλευτικό όργανο, δεν είχε εξουσιοδότηση- ούτε τη ζήτησε. Όταν κατάλαβε τι έκανε -αν κατάλαβε- ανέσυρε το αντικαραμανλικό αφήγημα. Κατά τη λογική του , η δική του αποτυχία να απομακρύνει τη χρεοκοπία -που ήταν και το ζητούμενο των εκλογών- έπρεπε να χρεωθεί στον Καραμανλή, που είχε προσφύγει σε εκλογές ακριβώς για να ανασχεθεί η πορεία προς τη χρεοκοπία. Το πρόωρο προσωπικό φλερτ του Γιώργου με το ΔΝΤ, η αδυναμία του να πείσει την Ευρώπη για τα πρόγραμμα σταθερότητας που του κατασκεύαζε ο άπειρος Γ. Παπακωνσταντίνου κατέληξε στο Μνημόνιο … μετά από έξι μήνες παλινδρομήσεων της δικής του κυβέρνησης. Αλλά το χρέωνε στην  κυβέρνηση Καραμανλή. Ο ίδιος δεν έφερε καμιά ευθύνη για το Μνημόνιο. Αντίθετα έπρεπε να ανακηρυχτεί ήρωας γιατί έσωσε χώρα. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Η σωτήρια δραστηριότητά του δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν και ο ίδιος κατέρρευσε -για να μην ανακάμψει ποτέ. Μοιραία όμως  το Μνημόνιο και οι ισοπεδωτικές συνέπειες που ακολούθησαν τον καθιστούν έκτοτε υπόλογο. Γιατί; Αν οι κυβερνήσεις Καραμανλή  πρέπει να εξηγήσουν γιατί έχασαν τον έλεγχο των δημοσιονομικών, η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να εξηγήσει γιατί αντί να τον ανακτήσει κατέφυγε στο ΔΝΤ- χωρίς να ζητήσει σχετική εντολή από το εκλογικό σώμα. Απαντήσεις επί της ουσίας δεν δόθηκαν ποτέ. Για τον ψυχορραγούντα νεοπαπανδρεϊσμό για όλα φταίει ο Καραμανλής και τα δημοσιονομικά που παρέδωσε. Του αποδίδει <απάτη>    ενώ ο ίδιος  αυτοανακηρύσεται λυτρωτής. Δεν είναι υπερβολή. Το εννοεί. Δεν του πέρασε από το μυαλό γιατί ο Καραμανλής έφυγε όπως φεύγουν οι Πρωθυπουργοί –με εκλογές- ενώ ίδιος έφυγε, χωρίς να διαλυθεί η Βουλή και χωρίς να χάσει το κόμμα του την πλειοψηφία. Ήτοι, τον έδιωξε το ίδιο το κόμμα του αφού προηγουμένως τον είχαν διώξει οργισμένοι οι εταίροι στις Κάννες. Για τον πρώην Πρωθυπουργό το αντικαραμανλικό αφήγημα  μπορεί να δικαιολογήσει τις επιλογές του που απέληξαν στο πολιτικό τέλος του. Η ανακίνηση της υπόθεση Γεωργίου και η δικαστική έρευνα για την ενδεχόμενη διόγκωση των ελλειμμάτων το 2009 ,προφανώς προκάλεσε ανησυχίες και υποχρέωσε το σύστημα Παπανδρέου να αναζητήσει και άλλους δράκους. Ένας είναι ο Γ. Προβόπουλος. Τώρα δεν φταίει μόνο ο Καραμανλής που πήγε ο Παπανδρέου την Ελλάδα στο Μνημόνιο. Φταίει και ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Η τελευταία ανακοίνωση του “Κινήματος” είναι μνημειώδης. “ Ο ίδιος ο κ. Προβόπουλος, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τότε, μας ενημέρωσε πρόσφατα, ότι αυτός και κάποιοι άλλοι, είχαν επιδοθεί σε επιχείρηση κουκουλώματος της σχετικής Έκθεσης του ΔΝΤ, το 2008, που ενημέρωνε ότι το χρέος θα ξεπεράσει κάθε λογική, και τελικώς η επιχείρηση εστέφθη υπό επιτυχίας, αφού δεν δημοσιοποιήθηκε τότε, αλλά έναν ολόκληρο χρόνο μετά, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή, έφευγε τρέχοντας. 04.Ο ίδιος, επίσης, ενημέρωνε λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του 2009, όταν ήταν πλέον αργά, ότι το έλλειμμα μπορεί να φτάσει και σε διψήφιο αριθμό. 05.Ο ίδιος, τρία 24ωρα μετά τις εκλογές του 2009, ενημέρωνε ότι, το έλλειμμα έφτασε 12,8%. Τελικά, πολύ αργότερα, το Νοέμβριο του 2010, όταν είμαστε ήδη μισό χρόνο σε πρόγραμμα, μάθαμε ότι το έλλειμμα είναι 15,8% και χρόνια μετά, το 2014, μάθαμε ότι η ύφεση του 2009, ήταν μεγαλύτερη από 4%. 06.Μόλις πρόσφατα μάθαμε (θα μάθουμε και άλλα με το πέρασμα του χρόνου;), ότι ο ίδιος ο κ. Προβόπουλος, τη στιγμή που ενημέρωνε για έλλειμμα 12,8%, είχε ήδη στα χέρια του έκθεση των αρμοδίων υπηρεσιών της κεντρικής τράπεζας που διοικούσε σύμφωνα με την οποία όσα λέει η κυβέρνηση είναι «εκτός πραγματικότητας”. Οι ισχυρισμοί δεν είναι καινούργιοι και για τις ανακρίβειες που περιέχουν έχει απαντήσει ο Προβόπουλος. Το καινούργιο είναι ότι η επανάληψή τους αποκαλύπτει την αιτία της διατύπωσής τους: είναι ότι ο Προβόπουλος ενημέρωσε τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιο Πρωθυπουργό για την κατάσταση της οικονομίας. Παρότι κάποτε επιχείρησε να το παρακάμψει σήμερα το παραδέχεται. Έστω και αν το τοποθετεί “ λίγες μέρες πριν τις εκλογές” δεν μπορεί να αποφύγει ότι έστω “λίγες μέρες πριν τις εκλογές” και κατά την παρουσία του στη ΔΕΘ ήξερε ότι όσα υπόσχονταν δεν θα μπορούσαν πότε να υλοποιηθούν. Αλλά συνέχισε να τα υπόσχεται. Αν η “απάτη” του Καραμανλή ήταν ότι είπε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά -και η κυβέρνηση του είναι αδύναμη να πάρει μέτρα για αυτό χρειάζεται νέα λαϊκή εντολή για περικοπές όχι για παροχές- το έγκλημα του Προβόπουλου είναι ότι εκθεμελίωσε προκαταβολικά το “λεφτά υπάρχουν”. Αν δεν είχε ενημερώσει προσωπικά τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε- μέχρι να αναλάβει. Αλλά ούτε και αυτός ο δράκος καλύπτει τον πρώην Πρωθυπουργό και προσθέτει όποιον βρει μπροστά του. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρει ως υστερόγραφο: “Στον αστερισμό της αριστεροσύνης συντηρητικής συναγωγής, προστέθηκαν δύο ακόμη, ο και Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς και ο γνωστός χαμαιλέων, Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Επομένως, ανακεφαλαιώνοντας επί του παρόντος: Καραμανλής, Παυλόπουλος, Καμμένος, Τσίπρας, Παππάς, Λιβάνης, Στυλιανίδης, Κοτζιάς Ρουμελιώτης.΄Με κάποιους ακόμη, που για την ώρα δεν έχουν εμφανιστεί, θα ολοκληρωθεί και το κάδρο της πολιτικής συναλλαγής”. Το κάπως παραληρηματικό αυτό κείμενο δεν βγάζει νόημα, αρκεί όμως για να εκθέσει τον Γ. Παπανδρέου. Ένας πρώην Πρωθυπουργός δεν έχει κανένα δισταγμό να εμπλέξει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, άγνωστο σε τι, χωρίς καμιά θεσμική αυτογνωσία. Δεν έχει πρόβλημα να μπλέξει τον πιο στενό συνεργάτη του πατέρα του -επίσης άγνωστο σε τι φταίει ο Αντώνης Λιβάνης που πήγε τη χώρα στο ΔΝΤ. Ή σε τι συνέβαλε ο πρώην συνεργάτης του στο υπουργείο Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Ενδεχομένως στη λίστα που θα συμπληρωθεί, όπως υπόσχεται θα ενταχθεί και ο Αρχιεπίσκοπος. Ένας άνθρωπος με πέντε γραμμάρια μυαλό δεν βρίσκεται δίπλα του πλέον να του υποδείξει πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος τον οποίο εμπιστεύτηκε, λόγω ονόματος, ένα κόμμα και μια χώρα- και πλήρωσαν ακριβά;

mignatiou.com

Share on Google Plus

About Unknown

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.