Είναι κοινός τόπος πλέον ότι η πατρίδα μας χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Ένας από τους κύριους τομείς του πρέπει να είναι η ανάπτυξη της υπαίθρου με κύρια στόχευση το σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών για την ολοκληρωμένη και βιώσιμη ανάπτυξή της. Για μια ζωντανή και παραγωγική ύπαιθρο.
Που θα αντιμετωπίζει τα κρισιμότερα ζητήματα όπως π.χ. είναι η σταδιακή εγκατάλειψη της υπαίθρου και η συνεχής γήρανση του πληθυσμού της, ιδιαίτερα στις περιοχές που είναι ορεινές ή ημιορεινές. Τη δεκαετία του ’80 είχε ξεκινήσει και είχε εφαρμοσθεί στο πλαίσιο των εθνικών και ευρωπαϊκών κοινοτικών πολιτικών ένα σχέδιο που ουσιαστικά προωθούσε τη λογική δημιουργίας υποδομών και αποκεντρωμένης βιώσιμης ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκαν τα κέντρα υγείας, αθλητικά και πολιτιστικά κέντρα, σχολεία, το πρόγραμμα Leader,υποδομές και πολλά ακόμη στον αγροτοδιατροφικό τομέα και την αυτοδιοίκηση. Οι πολιτικές αυτές ήταν σημαντικές, πλην όμως άλλες έχουν εξαντλήσει την αποστολή τους ή άλλες χρειάζονται πολλές σημαντικές παρεμβάσεις για να καταστούν λειτουργικές και αποτελεσματικές.
Στη σημερινή συγκυρία οι προκλήσεις στις οποίες πρέπει να δοθούν απαντήσεις είναι πολυποίκιλες. Ιδιαίτερα λόγω του τρόπου της λειτουργίας της αγοράς ως παγκόσμιας, χωρίς σύνορα, που διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο ανταγωνιστικό περιβάλλον και άρα χρειάζεται μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη προσπάθεια για την ανάγκη επιβίωσης και ανάπτυξης του αγροτικού, και όχι μόνο, πληθυσμού. Σε αυτό το σχέδιο πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε. καθώς και τις συμφωνίες στο πλαίσιο του Π.Ο.Ε. (Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), τις μεταλλασσόμενες καταναλωτικές συνήθειες αλλά και τις απαιτήσεις για ποιοτικά και ασφαλή προϊόντα.
Την απαίτηση για τη βελτίωση των κοινωνικών, πολιτιστικών, αθλητικών, αναπτυξιακών υποδομών ως σημαντικής παραμέτρου για τη σύγκλιση του επιπέδου ποιότητας ζωής των κατοίκων της υπαίθρου με αυτό των αστικών κέντρων. Λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη ένταξης του περιβάλλοντος και της αειοφορίας ως σημαντικών συνιστωσών για τη βιώσιμη ανάπτυξη, την καθιέρωση της διά βίου μάθησης για την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, καλών πρακτικών, την παροχή και διάχυση γνώσεων και επιστημονικών δεδομένων.
Για την υλοποίηση των παραπάνω χρειάζονται βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές στη νοοτροπία και την πρακτική αντιμετώπισης της οικονομίας της υπαίθρου. Από τη λογική αποσύνδεσης των επιδοτήσεων από την παραγωγή, την παραδοσιακή γεωργία και την ακατέργαστη ποσότητα πρέπει να περάσουμε στη σύγχρονη οργάνωση της παραγωγής, τα ποιοτικά και ασφαλή προϊόντα και στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη με την υποστήριξη ήπιων αναπτυξιακών μέτρων.
Χρειάζεται σύνδεση των ενισχύσεων με τη γη που παράγει. Καλύτερη αξιοποίηση του ενεργού δυναμικού της υπαίθρου αλλά και την προσέλευση νέου μέσω της οικονομικής και κοινωνικής αναγέννησης της περιφέρειας. Θα τα καταφέρουμε μόνο όταν θα έχουμε πετύχει δίκαια και σταθερά εισοδήματα, καθιστώντας ελκυστική τη ζωή στην ύπαιθρο. Σε κάθε περίπτωση οι εφαρμοστικές πολιτικές πρέπει να παίρνουν υπόψη τους την πολυαπασχόληση, την αυξημένη κινητικότητα, την ευελιξία και την πραγματικότητα στις τοπικές αγορές εργασίας. Για να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι ανθρώπινοι πόροι κάθε περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη ότι παράλληλα με τις επενδύσεις στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, τις πολιτικές για τη γη και το περιβάλλον πρέπει να ενθαρρυνθούν και επενδύσεις σε τουριστικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες. Μόνο με μία νέα δυναμική που θα αναπτυχθεί με βάση ένα ριζοσπαστικό σχέδιο, νέες δομές οργάνωσης, σύγχρονες αντιλήψεις, παραγωγικές ιδιωτικές επενδύσεις είναι δυνατή η ανατροπή της πορείας μαρασμού της υπαίθρου.
Αξιοποιώντας με τα κατάλληλα αναπτυξιακά εργαλεία τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής και τη δημιουργία συνεργειών μεταξύ παραγωγών, επιχειρηματιών, καταναλωτών. Με καινοτομία και εξωστρέφεια. Η ύπαιθρος μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην παραγωγή του απαραίτητου οξυγόνου που χρειάζεται η ελληνική οικονομία για να αναστηθεί. Αρκεί να κυριαρχήσει η ολοκληρωμένη δίκαιη αναπτυξιακή λογική έναντι της άδικης δημοσιονομικής προσαρμογής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου