του Τάσου Κανταρά, μέλους του Δ.Σ της ΚΕΔΕ - Αντιπροέδρου Επιτροπής Αγροτικής Ανάπτυξης - μέλους του προσ. Π.Σ. της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
26 Φεβρουαρίου 2016
Οι μαζικές αντιδράσεις ευρύτερων κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού το τελευταίο διάστημα, αναδεικνύουν πάνω απ’ όλα μια πολύ κρίσιμη αντίφαση. Πως ενώ το 3ο μνημόνιο πήρε τον Αύγουστο ψήφο εμπιστοσύνης 222 βουλευτών, οι οποίοι ουσιαστικά συναποτελούν μια ευρύτερη μνημονιακή ασπίδα στην παρούσα Βουλή, δεν υπήρχε και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει σήμερα, ίχνος αντίστοιχης κοινωνικής νομιμοποίησης.
Η ΛΑΕ προεκλογικά, με τον περιορισμένο χρόνο και τις ελάχιστες δυνατότητες που είχε, ανέδειξε αυτό το ζήτημα. Δηλαδή την ωμή πραγματικότητα των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου. Προειδοποιούσε για τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών και τις κοινωνικές εκρήξεις που θα προκαλούσε η πορεία εφαρμογής αυτών των πολιτικών.
Η εξέλιξη των πραγμάτων την δικαιώνουν απόλυτα. Βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φρόντισε να δημιουργήσει έντεχνα, ένα προφίλ ευαισθησίας σε σχέση με τους προηγούμενους κυβερνώντες. Έκλεισε το μάτι στην αμήχανη και αδύνατη να πιστέψει τις οβιδιακές μεταμορφώσεις της κοινωνία, με υποσχέσεις περί ισοδυνάμων, παράλληλων προγραμμάτων κλπ. Οι βουλευτές ιδιαίτερα της επαρχίας που σήμερα κρύβονται σαν τα ποντίκια σε σκοτεινές αίθουσες, έκαναν σημαία τους αυτές τις ψεύτικες «λεπτομέρειες», έτσι ώστε να μπορέσουν να υφαρπάξουν μια ψήφο ανοχής.
Τέτοια ψήφο πήρε η κυβέρνηση και από τους έχοντες σχέση με τον πρωτογενή τομέα. Κοινωνική ομάδα που είδε το εισόδημα της, να μειώνεται κατά 2,5 δις την πενταετία των μνημονίων. Που είδε το κόστος παραγωγής να αυξάνεται κατά 30%, το κόστος ενέργειας κατά 64% και τους φόρους κατά 93%! Που είδε το μερίδιο της παραγωγής στο συνολικό ΑΕΠ της χώρας, να πέφτει κάτω του 3%! Που το αρνητικό ισοζύγιο προϊόντων, ξεπέρασε τα 2 δις ανά έτος. Και όλα αυτά ως συνέπεια των δύο πρώτων μνημονίων. Τώρα βρισκόμαστε στη αρχή επιβολής των σφαγιαστικών μέτρων του 3ου μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που οι συνέπειες του θα προκαλέσουν ολοκληρωτική καταστροφή του πρωτογενούς τομέα, θα αποδεκατίσουν τους μικρομεσαίους παραγωγούς, θα ενισχύσουν τους νέο τσιφλικάδες και τις τράπεζες.
Αυτό θα γίνει μέσα από μια πλούσια μνημονιακή φαρέτρα:
⦁ Με την υπαγωγή των αγροτών στο φορολογικό καθεστώς του ελεύθερου επαγγελματία. Που σημαίνει ότι οι αγρότες θα τηρούν βιβλίο εσόδων εξόδων και θα φορολογούνται με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ, ενώ θα ισχύει προκαταβολή φόρου 100%.
⦁ Με την κατάργηση της απαλλαγής από φόρο των επιδοτήσεων για ποσό έως 12.000 ευρώ.
⦁ Με την κατάργηση της επιστροφής μέρους του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο, καθώς και την κατάργηση των επιστροφών ΦΠΑ.
⦁ Με τον τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ.
⦁ Με την μείωση στο μισό της επιδότησης του πετρελαίου θέρμανσης για τον προϋπολογισμό του 2016.
⦁ Με την αύξηση της τιμής του αγροτικού ρεύματος.
⦁ Με την αύξηση του Φ.Π.Α των αγροτικών εφοδίων στο 23% από 13%.
⦁ Με την αύξηση του Φ.Π.Α των συσκευασμένων αγροτικών προϊόντων στο 23%.
⦁ Με ρυθμίσεις, που εξοντώνουν όσους εργαζόμενους η μικροεπαγγελματίες, χρησιμοποιούν την αγροτική ενασχόληση, ως συμπληρωματικό εισόδημα για να αντέξουν την βαρβαρότητα της κρίσης (κατά κύριο επάγγελμα αγρότες).
⦁ Τέλος με όλες τις συνέπειες που θα φορτωθούν και οι παραγωγοί, όπως και τα υπόλοιπα χειμαζόμενα στρώματα, από τα συνολικά ψηφισθέντα μέτρα.
Η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ), σε μια όντως βασανιστική προσπάθεια που καταβάλλει λόγω του εξοστρακισμού της από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άνοιξε ένα διάλογο με τους αγρότες και κτηνοτρόφους για τα τεράστια ζητήματα που τους απασχολούν. Κατέθεσε και συνεχώς εμπλουτίζει τις προγραμματικές επεξεργασίες της, οι οποίες έχουν να κάνουν με την απόκρουση των καταστροφικών πολιτικών και την ανάταση του πρωτογενούς τομέα. Τον οδικό χάρτη με τον οποίο μπορεί να υπάρξει ο εναλλακτικός δρόμος για τους μικρομεσαίους αγρότες και την κοινωνία. Την σημασία του πρωτογενούς τομέα στις συνθήκες που διέρχεται η χώρα και το ρόλο ατμομηχανή που μπορεί να παίξει αυτός στο πεδίο απεγκλωβισμού από τα δεσμά της Γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης.
Η περίφημη παραγωγική ανασυγκρότηση, δεν μπορεί παρά να κινείται στον αντίποδα της ακολουθούμενης μέχρι τώρα πολιτικής. Απαιτεί σχεδιασμό, ισχυρό και υπό εθνικό και κοινωνικό έλεγχο χρηματοπιστωτικό πυλώνα, ερευνητική και παραγωγική υποστήριξη, εθνικές πολιτικές που έρχονται και θα έρχονται σε σύγκρουση με τις νομισματικές εξαρτήσεις της χώρας. Που θα αμφισβητούν εκ των πραγμάτων τις κατευθύνσεις της λεγόμενης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Οι συγκρούσεις αυτές, επί της ουσίας θα αμφισβητούν και την μειονεκτική θέση της χώρας στα πλαίσια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος (Ε.Ε), θέση που κόστισε δραματικά στην σημερινή της οικονομική κατάσταση.
Μιλάμε για μια «Κοινή» Αγροτική Πολιτική, η οποία έχει καταστεί ένα νεοφιλελεύθερο εργαλείο με το οποίο παραδόθηκε η αγροτική παραγωγή στην κερδοσκοπική ασυδοσία του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου. Με την υπογραφή διμερών και περιφερειακών συμφωνιών «ελεύθερου εμπορίου» με τρίτες χώρες, με στόχο την προώθηση των βιομηχανικών εξαγωγών των κυρίαρχων της Ε.Ε και με θύμα την μικρομεσαία παραγωγή.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα ως επιτακτικό δίλλημα και το οποίο οφείλουν να το πάρουν υπόψη τους οι αγωνιζόμενοι αγρότες, κτηνοτρόφοι και αλιείς, είναι αν μπορούν να υλοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα τους και ακόμη παραπέρα, αν μπορεί να «ζωντανέψει» και να αναπτυχθεί ο πρωτογενής τομέας, εντός ενός βάρβαρου αδιέξοδου και ατελείωτου μνημονιακού τούνελ; Εντός των σκληρών δεσμεύσεων της Ευρωφυλακής. Η απάντηση είναι σαφέστατη. Με κανένα τρόπο. Το κρίσιμο αυτό ερώτημα καθορίζει εν πολλοίς την εξέλιξη των κινητοποιήσεων, την στάση των εμπλεκομένων δυνάμεων, την στάση των κομμάτων, τις προσπάθειες απεγκλωβισμού που καταφανώς επιχειρούν από την μια δυνάμεις που εκφράζουν την οικονομική πυραμίδα της παραγωγής και από τη άλλη το επαναστατικό σημειωτόν μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας!
Μάταια προσπαθούν να ξεγελάσουν τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς οι οποίοι βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση. Πολύ δε περισσότερο όλους αυτούς που το σκληρό περιοριστικό πλαίσιο τους έθεσε με το ένα πόδι ήδη εκτός παραγωγής. Το σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης που επέβαλλε κατ αρχήν η τρόϊκα και σήμερα το κουαρτέτο, με στόχο την εξυπηρέτηση των πιστωτών, θα σαρώσει τα πάντα. Θα διαλύσει παντελώς τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Εκ των πραγμάτων, για την κοινωνία, για τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα, για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους η επιλογή είναι μία.
Η απόκρουση αυτού του σχεδίου, η αποτροπή της ολοκληρωτικής παραγωγικής καταστροφής. Σήμερα το καλό νέο είναι, πως ήδη βρισκόμαστε στο σημείο αφύπνισης όλου αυτού του κόσμου, που δεν άργησε να ξεπεράσει το μεγάλο σόκ του καλοκαιριού. Το αισιόδοξο μήνυμα που στέλνουν οι μεγαλύτερες σε ένταση και διάρκεια κινητοποιήσεις των αγωνιζόμενων αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων, είναι πως η μεγάλη μάζα τους, δεν μπορεί πια να ποδογετηθεί από τις επικοινωνιακές ταχυδακτυλουργίες του πρωθυπουργού, τις επαναλαμβανόμενες κοτσάνες του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, τις μανούβρες των μεγαλοεπιχειρηματιών αγροτών και των πρόθυμων να δώσουν χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, υποστηρικτών της μετά θάνατον λαϊκής εξουσίας. Το αδυσώπητο και αξεπέραστο για όλους αυτούς δίλλημα, στο πώς δηλαδή βγαίνουμε από το λάκκο που μας έβαλαν οι αντιαγροτικές πολιτικές, προκαλεί ήδη διεργασίες και πολιτικές ανακατατάξεις.
Ο αγώνας των αγροτών έχει δρόμο ακόμα, αλλά είναι «καταδικασμένος» να δικαιωθεί!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου