Φίλοι και εχθροί αναγνωρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας πέτυχε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν ή θα αποτύγχαναν.
Όπως είπε ο κ. Μοσκοβισί με θαυμασμό, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ηγέτης της αριστεράς, πέρασε 200 μνημονιακά μέτρα, τα οποία κανένας άλλος αστός πολιτικός δεν θα μπορούσε ούτε να διανοηθεί ότι θα κατάφερνε. Και όχι μόνο τα πέρασε, αλλά και δεν κουνήθηκε φύλο. Ακόμη περισσότερο, όποιος διανοήθηκε να αντιδράσει χαρακτηρίστηκε εχθρός της αριστεράς, άρα κατά του λαού, φασίστας και μύρια άλλα όσα. Δηλαδή, στην Ελλάδα της αριστερής διακυβέρνησης αν τολμήσεις και πεις πως δεν μπορώ να ζήσω με τα χρήματα που παίρνω, είσαι εχθρός του λαού και του αριστερού κινήματος, οπαδός του παλιού καθεστώτος κλπ κλπ. Και η προσέγγιση αυτή δεν είναι, απλώς, κυβερνητική προπαγάνδα. Βρίσκει υποστηρικτές και σε λαϊκό επίπεδο. Είναι η ήπια μορφή των γκουλάγκ. Η καταπίεση που μπορεί να υποστεί ένας άνθρωπος ή μια κοινωνία δεν είναι, μόνο, σωματική. Μπορεί να είναι και πνευματική και να είναι βιαιότερη. Όχι μόνο μας λένε ψέματα, αλλά απαιτούν και να τους πιστέψουμε. Μπροστά στο δράμα της αδυναμίας επιβίωσής μας, με τη μείωση μισθών και συντάξεων και την περαιτέρω φορολόγηση, προσθέτουν μύρια όσα για να θολώσουν τα νερά. Χρέος που θα κοπεί αλλά δεν περικόπτεται, δήθεν αντίμετρα που πολλές φορές επιδεινώνουν το πρόβλημα κλπ κλπ.
Αυτή, όμως, είναι η μία επιτυχία του κ. Τσίπρα, που θα τη ζήλευε και ο Γκαίμπελς. Μπράβο του.
Η άλλη είναι σπουδαιότερη.
Όπως είναι γνωστό, ο σκληρός πυρήνας του κυβερνώντος κόμματος μεγάλωσε με τα νάματα του μαρξισμού και λενινισμού, ορισμένοι, και του αναθεωρητισμού αλλά μαρξιστικού, οι άλλοι. Το βασικό ερώτημα αυτού του πολιτικού χώρου ήταν πως θα καταλάβουμε την εξουσία και πως θα εφαρμόσουμε το σοσιαλισμό. Βασικό στοιχείο της μαρξιστικής αριστεράς είναι η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και η σταδιακή κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Χωρίς αυτά δεν νοείται μαρξιστική αριστερά.
Ενώ άλλοι ηγέτες, στο παρελθόν, αναγκάσθηκαν να προσφύγουν, ακόμη και στην ένοπλη βία για να επιτύχουν το στόχο τους, ο κ. Τσίπρας, και η ομάδα που τον ακολουθεί, κατέκτησε την εξουσία με κοινοβουλευτικές δημοκρατικές διαδικασίες. Ενώ άλλοι ηγέτες ,ανά τον κόσμο, τράβηξαν των παθών τους τον τάραχο για να κοινωνικοποιήσουν μέσα παραγωγής και ατομική ιδιοκτησία, στον κ. Τσίπρα, όλα αυτά προσφέρονται χωρίς καμιά διαμαρτυρία και, πολλές φορές, με τη βούληση των ενδιαφερομένων.
Αν χρωστάς στην εφορία μπορούν να σου κατάσχουν ό,τι κινητό και ακίνητο έχεις. Ακόμη και το σπίτι. Και κανείς δεν αντιδρά. Αυτό είναι επιτυχία. Μεγάλη, μάλιστα, αφού δεν θα συναντήσει ούτε την αντίδραση των αντιεξουσιαστών διότι το δικό τους δόγμα είναι «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» όχι στα χέρια του κράτους. Ίσως φοβούνται διότι αν αντιταχθούν στο κράτος θα τους καταλογίσουν έλλειψη αριστεροσύνης. Και αυτό αποτελεί μείζον ανάθεμα για έναν νεαρό που μεγαλώνει με τις ιδέες της αριστεράς. Αν κάποιος συγγενείς σου εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο και σου αφήσει κάποια ακίνητη περιουσία και δεν έχεις τη δυνατότητα να πληρώσεις τα σχετικά με τον φόρο, την εγκαταλείπεις στο κράτος. Και αυτό την παίρνει. Αν έχεις ένα εργοστάσιο, δηλαδή, μέσα παραγωγής, και δεν μπορείς πια , να το λειτουργήσεις, τότε, το εγκαταλείπεις στο κράτος. Και νοιώθεις ανακούφιση. Ακόμη και όταν έχεις ένα μέσο ενημέρωσης και, μάλιστα, μεγάλο.
Όλα αυτά είναι μια επιτυχία και του κ. Τσίπρα, ο οποίος δικαίως, κατά τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης, διεκδικεί τον τίτλο της απόλυτης αριστερής συνείδησης στο Συριζα (το σύνθημα είναι «κανείς δεν είναι πιο αριστερός από τον πρωθυπουργό»), αλλά και του μαρξισμού που προέβλεψε πως όταν ο καπιταλισμός φθάσει σε ένα σημείο εξέλιξης, θα περάσει κρίση που νομοτελειακά θα οδηγήσει στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αλλά, λόγω χρονικής απόστασης από το σήμερα, ο Μάρξ δεν διέβλεψε πως οι κοινωνίες δεν θα χρειαστούν βία για το σοσιαλιστικό πέρασμα. Αλλά, πως θα έρθει στιγμή, όπως σήμερα στην Ελλάδα, που ο κόσμος θα παρακαλάει τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό του: πάρτα όλα. Και την ψυχή μας.
Τέλος, υπάρχει και μια άλλη διάσταση επιτυχίας του κ. Τσίπρα. Όσοι έχουν μελετήσει επισταμένως το Μάρξ, λένε πως του ασκούσε μια κρυφή γοητεία ο καπιταλισμός κάτι που διακρίνεται υποδορείως στα έργα του. Κεντρικό στοιχείο του καπιταλισμού είναι η ύπαρξη αστικής τάξης, η οποία κινεί τα νήματα στα καπιταλιστικά καθεστώτα. Ο κ. Τσίπρας, εν προκειμένω, δεν αγνοεί και την ταξική πολιτική και φροντίζει γι αυτήν. Διαλύει την εκπαίδευση, ιδιαιτέρως την ανώτατη. Υπάρχει άνθρωπος που έχει χρήματα να σπουδάσει τα παιδιά του και θα τα έστελνε στο κρατικό πανεπιστήμιο το οποίο λειτουργεί όποτε το επιτρέπουν τα συντρόφια του κ. Τσίπρα; Όχι, βεβαίως. Το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι, πλέον, για τα παιδιά των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Και αυτό για λίγο ακόμη. Διότι ούτε σ αυτό θα μπορούν οι οικονομικά αδύναμοι να σπουδάσουν. Τα έξοδα της μετακίνησης και διαμονής στις πόλεις που υπάρχουν ανώτατα ιδρύματα είναι τεράστια.Ούτε εκεί θα μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους οι αδύναμοι, τους οποίους, υποτίθεται, εκφράζει η κάθε αριστερά. Και όταν έθεσα το ερώτημα της εκπαίδευσης σε μεσοαστό της Θεσσαλονίκης η απάντηση που πήρα ήταν: σιγά να μη στείλω το παιδί μου στα σχολεία του Φίλη. Ναι, αυτή είναι η εικόνα του δημόσιου σχολείου. Και αυτήν την εικόνα δεν την καλλιέργησε μόνο ο κ. Φίλης. Αλλά και συνδικαλιστικές οργανώσεις εκπαιδευτικών.
Αντίδραση σε όλα αυτά; Καμιά. Λένε πως είναι βουβή. Θα το δούμε.
anixneuseis.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου