«Είναι απίθανο η ευρωζώνη να εξακολουθήσει να έχει 19 μέλη»
Βερολίνο
Στον αμερικανό νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς φαίνεται «πολύ απίθανο» η Ευρωζώνη να συνεχίσει να έχει 19 μέλη μετά από δέκα χρόνια, διαπιστώνοντας σοβαρά προβλήματα λειτουργίας της νομισματικής ένωσης και αμφισβητώντας πως η πολιτική μπορεί να διασώσει τη συνοχή της.
Στην Ευρωζώνη, η αλληλεγγύη δεν ξεπερνά τα σύνορα, υποστηρίζει ο Στίγκλτις -και έχει ήδη τον πρώτο υποψήφιο για να βγει από το ευρώ.
«Οταν συνομιλώ με τους Ιταλούς διαισθάνομαι μιαν αυξανόμενη απογοήτευση από το ευρώ. Στους Ιταλούς γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι η Ιταλία δεν μπορεί να λειτουργήσει εντός του ευρώ. Είναι για τους Ιταλούς πραγματικά δύσκολο συναισθηματικά και χρειάστηκαν καιρό να το αποδεχθούν» ανέφερε ο οικονομολόγος σε συνέντευξή του στη γερμανική Welt που δημοσιεύεται την Πέμπτη.
Η ιταλική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Οι τράπεζες της χώρας παλεύουν με τεράστια αποθέματα κόκκινων δανείων και η χώρα δεν αναπτύσσεται πλέον εδώ και δέκα χρόνια καθόλου, ενώ σε αυτό το διάστημα η ανεργία έχει αυξηθεί πάρα πολύ, σημειώνει.
O Στίγκλιτς θεωρεί ότι χωρίς βαθιές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να λειτουργήσει η ευρωζώνη. Δεν πιστεύει επίσης πως η ευρωπαϊκή πολιτική μπορεί να σώσει μακροπρόθεσμα την πάσχουσα ακόμα ευρωζώνη: «Τα κράτη μέλη δεν έχουν τη βούληση να προβούν σε βαθιές μεταρρυθμίσεις όπως είναι η τραπεζική ένωση ή να προχωρήσουν σε ένα κοινό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων» λέει.
«Λείπει η αποφασιστικότητα, ανησυχώ για την έλλειψη ταχύτητας με την οποία υλοποιούνται οι αποφάσεις στην Ευρώπη» τονίζει. «Η πολιτική αποφασίζει τι πρέπει να γίνει και μετά οι αποφάσεις μπλοκάρονται, αργούν, καθυστερούν» λέει, διαπιστώνοντας επίσης ότι «λείπει και η πέραν των εθνικών συνόρων αλληλεγγύη».
Ως εκ τούτου, θεωρεί ότι η Ευρωζώνη θα χάσει μέλη της και θα αλλάξει μορφή.
«Η ευρωζώνη θα υπάρχει σε δέκα χρόνια, αλλά τίθεται το ερώτημα πώς θα είναι. Είναι εντελώς απίθανο ότι θα εξακολουθήσει να έχει 19 μέλη. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποια θα ανήκουν σε αυτήν» λέει χαρακτηριστικά, αναφέροντας ως παράδειγμα πως η Γερμανία είχε ήδη αποδεχτεί αποχώρηση της Ελλάδας.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος λέει πως θα μπορούσε μεν να απαριθμήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα ήταν αναγκαίες ώστε να λειτουργήσει η νομισματική ένωση, αλλά δεν πιστεύει ότι τα κράτη μέλη θα ήταν διατεθειμένα να κάνουν αυτά τα βήματα.
Η κατάργηση του κοινού νομίσματος ή η διάσπασή του σε βόρειο και νότιο ευρώ είναι, επομένως, κατά τη γνώμη του, οι μοναδικές τις ρεαλιστικές επιλογές για να ανακάμψει και πάλι η αδύναμη οικονομία της Ευρώπης.
«Η κρίση ξεκίνησε στις ΗΠΑ, αλλά η οικονομία εκεί ανακάμπτει και πάλι, ενώ η ευρωζώνη βρίσκεται σε σύγχυση. Και οι δυο οικονομικοί χώροι είναι όμοια διαμορφωμένοι, διαθέτουν το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό, ίδιους πόρους και όμοιους θεσμούς. Η μεγάλη τους διαφορά είναι το ευρώ» υποστηρίζει.
Στην Ευρωζώνη, η αλληλεγγύη δεν ξεπερνά τα σύνορα, υποστηρίζει ο Στίγκλτις -και έχει ήδη τον πρώτο υποψήφιο για να βγει από το ευρώ.
«Οταν συνομιλώ με τους Ιταλούς διαισθάνομαι μιαν αυξανόμενη απογοήτευση από το ευρώ. Στους Ιταλούς γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι η Ιταλία δεν μπορεί να λειτουργήσει εντός του ευρώ. Είναι για τους Ιταλούς πραγματικά δύσκολο συναισθηματικά και χρειάστηκαν καιρό να το αποδεχθούν» ανέφερε ο οικονομολόγος σε συνέντευξή του στη γερμανική Welt που δημοσιεύεται την Πέμπτη.
Η ιταλική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Οι τράπεζες της χώρας παλεύουν με τεράστια αποθέματα κόκκινων δανείων και η χώρα δεν αναπτύσσεται πλέον εδώ και δέκα χρόνια καθόλου, ενώ σε αυτό το διάστημα η ανεργία έχει αυξηθεί πάρα πολύ, σημειώνει.
O Στίγκλιτς θεωρεί ότι χωρίς βαθιές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να λειτουργήσει η ευρωζώνη. Δεν πιστεύει επίσης πως η ευρωπαϊκή πολιτική μπορεί να σώσει μακροπρόθεσμα την πάσχουσα ακόμα ευρωζώνη: «Τα κράτη μέλη δεν έχουν τη βούληση να προβούν σε βαθιές μεταρρυθμίσεις όπως είναι η τραπεζική ένωση ή να προχωρήσουν σε ένα κοινό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων» λέει.
«Λείπει η αποφασιστικότητα, ανησυχώ για την έλλειψη ταχύτητας με την οποία υλοποιούνται οι αποφάσεις στην Ευρώπη» τονίζει. «Η πολιτική αποφασίζει τι πρέπει να γίνει και μετά οι αποφάσεις μπλοκάρονται, αργούν, καθυστερούν» λέει, διαπιστώνοντας επίσης ότι «λείπει και η πέραν των εθνικών συνόρων αλληλεγγύη».
Ως εκ τούτου, θεωρεί ότι η Ευρωζώνη θα χάσει μέλη της και θα αλλάξει μορφή.
«Η ευρωζώνη θα υπάρχει σε δέκα χρόνια, αλλά τίθεται το ερώτημα πώς θα είναι. Είναι εντελώς απίθανο ότι θα εξακολουθήσει να έχει 19 μέλη. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποια θα ανήκουν σε αυτήν» λέει χαρακτηριστικά, αναφέροντας ως παράδειγμα πως η Γερμανία είχε ήδη αποδεχτεί αποχώρηση της Ελλάδας.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος λέει πως θα μπορούσε μεν να απαριθμήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα ήταν αναγκαίες ώστε να λειτουργήσει η νομισματική ένωση, αλλά δεν πιστεύει ότι τα κράτη μέλη θα ήταν διατεθειμένα να κάνουν αυτά τα βήματα.
Η κατάργηση του κοινού νομίσματος ή η διάσπασή του σε βόρειο και νότιο ευρώ είναι, επομένως, κατά τη γνώμη του, οι μοναδικές τις ρεαλιστικές επιλογές για να ανακάμψει και πάλι η αδύναμη οικονομία της Ευρώπης.
«Η κρίση ξεκίνησε στις ΗΠΑ, αλλά η οικονομία εκεί ανακάμπτει και πάλι, ενώ η ευρωζώνη βρίσκεται σε σύγχυση. Και οι δυο οικονομικοί χώροι είναι όμοια διαμορφωμένοι, διαθέτουν το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό, ίδιους πόρους και όμοιους θεσμούς. Η μεγάλη τους διαφορά είναι το ευρώ» υποστηρίζει.
tovima.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου